In Westminster Abbey, pracht en praal
Een grootse en plechtige ceremonie, met een paar persoonlijke accenten: Westminster Abbey was het toneel van een perfect georkestreerde choreografie voor de kroning van koning Charles III.
Als de koning en de koningin even voor 11 uur lokale tijd (00 uur GMT) bij de abdij arriveren, hebben al zo'n 10 gasten hun plaats ingenomen.
Onder hen gekroonde hoofden, buitenlandse hoogwaardigheidsbekleders waaronder Jill Biden, de vrouw van de Amerikaanse president, en de Franse president Emmanuel Macron, parlementariërs en ministers maar ook leden van het maatschappelijk middenveld. Ook aanwezig zijn fervente Republikeinen, zoals de Schotse premier Humza Yousaf en de Noord-Ierse leider Sinn Fein Michelle O'Neill.
Met een ernstig gezicht loopt de 74-jarige koning door het middenpad van de imposante gotische abdij waar op 19 september de begrafenis van zijn moeder Elizabeth II plaatsvond. Haar oudste kleinkind, Prins George, negen, draagt haar zware trein naast drie andere kleine pagina's. Als koning en koningin Camilla passeren, in ivoorkleurige jurken geborduurd met bloemen, buigen of buigen de gasten.
Verwelkomd door een 14-jarige koorzanger, verklaart Charles III plechtig:
"Ik kom niet om gediend te worden, maar om te dienen"
In de monumentale kerk heerst een eerbiedige stilte, terwijl een zoete geur opstijgt uit de bloemen uit de vier hoeken van het Verenigd Koninkrijk, uitgekozen door de koning, een groot natuurliefhebber.
geheime tijd
Op de eerste rij zaten zijn oudste zoon William, zijn vrouw Kate en hun twee jongste kinderen, Charlotte en Louis, 8 en 5 jaar oud. Zijn tweede zoon Harry, op gespannen voet met zijn familie, die hij fel bekritiseerde, werd verbannen naar de derde plaats, zonder zijn vrouw en kinderen die in Californië bleven.
Vervolgens legt hij een eed af op de Bijbel. Dan komt het meest heilige maar ook het meest geheime moment van de ceremonie.
Verborgen voor het publieke oog door geborduurde schermen, ontvangt Charles III de zalving met heilige olie, het Heilige Chrisma, van de aartsbisschop van Canterbury Justin Welby.
Vervolgens trekt hij een witte linnen tuniek aan, de "Colombium Sindonis", evenals een weelderige mantel van gouden zijde die bekend staat als de "supertunica", kledingstukken die zowel nederigheid als pracht symboliseren.
Hij ontvangt de koninklijke attributen, waaronder het koninklijke gewaad, de rijksappel (een gouden bol met daarboven een kruis), twee scepters.
Vervolgens plaatst de aartsbisschop de kroon van Sint-Edward op zijn hoofd, waarbij hij ervoor zorgt dat de zware, massief gouden kroon, bezet met robijnen, amethisten en saffieren, zo wordt afgesteld dat hij niet wegglijdt.
gejuich en geeuwen
De koning wordt gekroond en de vergadering juicht hem opnieuw toe met een daverend "God Save the king". Tegelijkertijd verzamelde de menigte zich buiten in het regengejuich: voor velen is het de eerste kroning die ze ooit hebben gezien, zeventig jaar na die van Elizabeth II in 1953.
William, de troonopvolger, knielt, zweert trouw aan zijn vader de koning en plaatst een kus op zijn wang.
In het publiek spreken enkele honderden mensen ook een eed van trouw uit die het hele land tegelijkertijd moet afleggen, een initiatief dat de minder royalisten deed schrikken.
Na dit eerbetoon ontvangt Camilla de zalving - deze keer voor iedereen zichtbaar - en wordt vervolgens gekroond. Het is een erkenning voor degene die al lang wordt neergeschreeuwd door een deel van de Britten die haar ervan beschuldigden het huwelijk van Charles en Diana te hebben verbroken.
Na ongeveer twee uur van de ceremonie, die een beetje lang leek voor zijn kleinzoon Louis, die verschillende keren geeuwde, verliet Karel III het toneel, met op zijn hoofd de sprankelende keizerlijke staatskroon met zijn 2.868 diamanten.
Met respect voor een ritueel dat doordrenkt is van geschiedenis, voegde hij er zijn eigen persoonlijke toets aan toe, door er bijvoorbeeld op aan te dringen vertegenwoordigers van de islamitische, joodse, hindoeïstische, boeddhistische of sikh-sekten erbij te betrekken, in een geest van interreligieuze dialoog.
Hij is de 40e monarch die in de abdij wordt gekroond, bijna een millennium na Willem de Veroveraar in 1066.
Redactie met AFP
