Bij wie hoor je?

Wist je dat na je behoefte om te slapen, te eten en je veilig te voelen, een van je grootste behoeften is om deel uit te maken van een groep, een project, een avontuur?

In een wereld waar individualisme heerst en waar volgens statistieken een op de tien Fransen alleen is en een op de vier het risico loopt dat te worden (bron: Fondation de France), laat dat ons verbazen. Geconfronteerd met deze observatie, kunnen we onszelf drie vragen stellen om ons te helpen onze behoefte om erbij te horen te definiëren.

Samenleven met wie?

Met wie willen we verbonden zijn? Je kunt geen eenzame vis zijn die hier en daar vaart. We hebben een verbod nodig dat ons vergezelt. Onze inner circle, de mensen met wie we de meeste tijd doorbrengen, voeden ons. Ze kunnen ons ten goede of ten kwade beïnvloeden. Het is om deze reden dat de eerste van de Psalmen ons uitnodigt om niet op de bank van spotters te gaan zitten. Wat delen we, welke waarden, welke gewoontes? Het zorgvuldig kiezen van vriendschappen is belangrijk, net als de mensen met wie we kiezen om "je leven te maken".

Wie laten we met ons omgaan?

Onderstaande statistieken laten het zien: Niet iedereen heeft de mogelijkheid om zich aan andere mensen te hechten. De samenleving biedt allerlei alternatieven, die we goed beginnen te kennen: de virtuele wereld, met zijn bijdragen en zijn beperkingen, mazen die afhankelijkheden worden, levensbeschouwingen, enz.

Het idee is niet om het plaatje nog een keer te verduisteren, maar om ons bewust te worden van één ding: we hebben een hele hoop mensen om ons heen wiens behoefte om erbij te horen even sterk is als de onze: laten we ons aan ons binden? Zorgen wij ervoor? Er is bijvoorbeeld mijn buurvrouw die ik zou kunnen uitnodigen voor de groep jonge moeders van mijn kerk, of zelfs mijn tante in een bejaardentehuis die ernaar verlangt om familie te zien.

Waar zijn onze wortels?

De etymologie werpt een verrassend laatste licht op de kwestie van erbij horen. Voordat het "deel uitmaken van" betekent, betekent "behoren" "verwant zijn door verwantschap"! Meer nog dan een sociale behoefte, is het een behoefte aan ouderschap die hier ter discussie staat. Moet weten dat er onvoorwaardelijk van je gehouden wordt, om je veilig te voelen. Waar hebben we onze diepste wortels?

Erbij horen is verankerd zijn, iets hebben om aan vast te houden in het aangezicht van de stormachtige golven van het leven. Ons ultieme toebehoren, het beste land om onze wortels in te planten, is in God.

De bijbel wijst erop: „En gij hebt de geest van slavernij niet ontvangen, zodat gij nog steeds met ontzag vervuld bent; maar je hebt een Geest van aanneming ontvangen, waardoor we roepen: 'Abba! Vader !' »(Rom. 8,15).

Wat als we er vandaag voor kiezen om onze wortels in God te planten en anderen toe te staan ​​hun wortels aan de onze te binden? De kans is groot dat er een prachtige tuin ontstaat.

N.Horton

Vind meer artikelen op Spiritualiteit, het tijdschrift dat christelijke vrouwen uit de Franstalige wereld samenbrengt. 

Artikel oorspronkelijk gepubliceerd in oktober 2021