Oproep tot gebed voor Armenië: het getuigenis van een christen ter plaatse

Ontdek de getuigenis van Pascal Portoukalian, een Fransman van Armeense afkomst die onlangs met zijn gezin in Armenië woont. Terwijl de Armeniërs medio september opnieuw door oorlog zijn getroffen, roept hij op tot gebed voor het land dat volgens hem "dreigt te verdwijnen". 

Ik ben Pascal Portoukalian. Ik ben Frans, van Armeense afkomst. Ik spreek regelmatig voor verschillende Franstalige christelijke media, en in het bijzonder voor InfoChrétienne.

Met mijn gezin vestigden we ons op 22 augustus op Armeense bodem. Een land in vrede dat herstellende was van de oorlog die twee jaar eerder werd geleden en verloren op het grondgebied van Artsakh (Nagorno-Karabach).

De toeristische activiteit werd hervat, de Franse ambassade had geen specifieke bedenkingen bij de komst van Fransen op het grondgebied.

De lucht was blauw, de berg Ararat - waar de ark van Noach aan de grond liep - torende majestueus boven de hoofdstad Jerevan uit, de terrassen van de restaurants zaten vol, terwijl oma's op de markt boodschappen deden, hun armen zwaar van fruit en blanke zongerijpte groenten. Dag na dag keerden de laatste toeristen terug naar hun land na een verblijf dat hen onvermijdelijk riep om terug te keren.

Maar op 13 en 14 september sloeg Azerbeidzjan toe.

Tweehonderd Armeense militairen, van wie velen 18-jarige dienstplichtigen, werden in 48 uur neergemaaid.

Laten we vechten. Internationale instanties worden erbij betrokken en er wordt onderhandeld over een zeer fragiel staakt-het-vuren, waarmee het Azerbeidzjaanse leger al enige vrijheden heeft genomen.

De wil van Azerbeidzjan en zijn grote Turkse zus is eenvoudig: de annexatie van Armeens grondgebied en de uitroeiing van de Armeense bevolking, het enige christelijke en democratische eiland in een zeer strategische regio.

Armenië is inderdaad het enige obstakel voor de vestiging van een immens Turks sprekend islamitisch rijk dat vanuit Turkije zou beginnen en zich zou uitstrekken tot aan de Chinese grenzen, waarvan Turkije het denkhoofd zou zijn. In de ogen van de Turkse en Azeri leiders, de twee naaste buren, is de kleine Armeense kurk slechts een formaliteit om op te blazen.

Armenië van zijn kant heeft niet veel te bieden voor zijn verdediging.

Het heeft geen natuurlijke hulpbronnen, in tegenstelling tot Azerbeidzjan die op kolossale olie- en gasreserves zit. Die laatste ondertekende bovendien afgelopen juli een overeenkomst met de Europese Unie om haar gasexport fors te verhogen en zo de energie te compenseren die Europa niet meer uit Rusland kan halen.

Het heeft ook geen erg sterk leger, uitgeput door het bloedvergieten van de oorlog van 2020 in Artsakh (Nagorno-Karabach), waar iedereen vond dat zijn militaire uitrusting verouderd en ontoereikend was in vergelijking met wat Azerbeidzjan het had gegeven.

Ze heeft nauwelijks een reserve aan soldaten: wat wegen de 3 miljoen inwoners van Armenië tegen 10 miljoen Azeri's en 88 miljoen Turken.

Het heeft een belangrijke geostrategische positie, enkele machtige bevriende landen, maar die het niet allemaal met elkaar eens zijn: China, India, Frankrijk, Verenigde Staten, Iran, Rusland.

En een geloof in een God die wonderen verricht en die altijd het eerste christelijke volk ter wereld heeft bewaard gedurende zijn 3000 jaar geschiedenis en een genocide die ervoor zorgde dat ik in Frankrijk werd geboren in plaats van op ons voorouderlijk land.

Daarom doen we een beroep op deze God.

De tijden waarin we leven zijn cruciaal, en de geschiedenis die sommigen al geschreven zouden willen zien, kan nog een andere weg inslaan.

We roepen alle christenen op om in gebed te mobiliseren om Armenië te behouden en oorlog te vermijden:

1. We bidden voor de Turkse president Erdogan en de Azeri president Aliyev, dat hun harten zullen worden verzacht en hun overwinnende ambities zullen worden uitgedoofd in de naam van Jezus.
2. We bidden voor de internationale organen en de landen die potentiële partners zijn van Armenië, in de eerste rang waarvan de VN, de Europese Unie, Frankrijk, de Verenigde Staten, Iran en Rusland. We bidden dat er afspraken worden gemaakt met de een en/of de ander, voldoende om de Azeri-Turkse dreiging af te weren, zonder Armenië een slagveld of een kolonie te maken.
3. We bidden voor de heersende autoriteiten, het leger en het volk van Armenië, zodat in dit klimaat van hoge spanning, iedereen op authentieke wijze Christus kan zoeken en persoonlijk kan ontmoeten, de enige die in staat is om volmaakte vrede te schenken en tot de beste daden te inspireren.

Ik moedig u van harte aan om deze oproep tot gebed breed uit te dragen. We willen getuige zijn van een bovennatuurlijke actie op deze situatie.

Er werd ons gevraagd te plannen in welke kelder we konden schuilen bij een aanval. Ook werd ons gevraagd om een ​​tas klaar te maken met daarin eten, radio, kleding en basisbenodigdheden.

Er is nog tijd om te handelen zodat we ze niet hoeven te gebruiken.

Pascal Portoukalian