Na 8 dagen onder het puin wordt een Turkse tiener behandeld in het Samaritan's Purse veldhospitaal
"Ik herinner me dat ik wakker werd en de vogels hoorde. Mijn vader rende naar ons toe, maar het gebouw begon in te storten. Op dat moment wist ik dat mijn vader en mijn moeder net waren overleden."
Mehmet is 14 jaar oud. Hij werd met zijn gezin begraven tijdens de aardbeving met een kracht van 7,8 op de schaal van Richter die op 6 februari Turkije en Syrië trof. De tiener hield de hand van zijn kleine zusje lange tijd onder het puin, maar ze overleefde het niet. Evenzo reageerde zijn broer eens niet meer op hem. Mehmet is de enige overlevende van zijn familie. Maar hij werd gevonden door de hulpdiensten en wordt nu verzorgd in het veldhospitaal in Samaritan's portemonnee.
Op 13 februari begon het veldhospitaal van de Franklin Graham-organisatie met het ontvangen van de eerste patiënten. Bijna 80 werden in de eerste 24 uur opgevangen. Onder hen Mehmet. Deze tiener wordt vergezeld door zijn oom.
Hij kwam uitgedroogd en gewond aan bij het gezondheidscentrum. Zijn oom wrijft over zijn voeten om hem op te warmen. Een tolk probeert hem aan het drinken te krijgen. Vertelt hem over de ochtend van 6 februari.
"Ik herinner me dat ik wakker werd en de vogels hoorde. Mijn vader rende naar ons toe, maar het gebouw begon in te storten. Op dat moment wist ik dat mijn vader en mijn moeder net waren overleden."
Als hij onder het puin ligt, droomt Mehmet dat zijn familie hem sinaasappels en honing brengt en hem troost: "Blijf kalm, ze zullen je redden".
Maar het is pas 8 dagen later, wanneer de reddingswerkers denken dat ze alleen lichamen vinden, dat de oom van Mehmet zijn zwakke roep om hulp hoort. "Ik was zo blij", herinnert hij zich.
Elke dag werkt Mehmet aan zijn herstel. Hij kan nu rechtop zitten en in een rolstoel stappen.
Samaritan's Purse roept op tot gebed voor de slachtoffers van deze aardbeving, maar ook voor het personeel van dit veldhospitaal.
MC
