In een kerk in Jordanië naaien Iraakse vluchtelingen om te 'overleven'
In een kerk in Amman werkt een Iraakse vluchteling aan het maken van een shirt voor een solidariteitsproject, dat tientallen vrouwen helpt de kost te verdienen en het oorlogstrauma uit te wissen.
Onder hen vluchtten sommigen voor de misstanden van de Islamitische Staat (IS) die terreur heerste in Irak en Syrië voordat ze in 2019 werden verslagen. Zo kwamen ze in Jordanië terecht, zonder werk en aan hun lot overgelaten. .
"Hier is het leven heel, heel moeilijk. Als we niet werken, kunnen we niet leven", zegt deze 25-jarige christen uit de Iraakse stad Qaraqosh (noorden), die meedeed aan het naaiproject "Rafedin". twee jaar geleden.
Het project ontstond in 2016 onder impuls van de Italiaanse priester Mario Cornioli, bijgestaan door Italiaanse ontwerpers en kleermakers. Het speelt zich af in de katholieke kerk van St. Joseph, in Amman.
Producten van jurken, jassen, riemen en stropdassen worden verkocht in Amman en Italië. Toegang tot de arbeidsmarkt is over het algemeen gesloten voor vluchtelingen, en dankzij dit project kunnen ze de hulp die ze ontvangen van de Hoge Commissaris van de Verenigde Naties voor Vluchtelingen (UNHCR) aanvullen.
"Het is een veilige plek", ademt Sarah Nael, die stoffen en leren kleding leerde maken, terwijl haar broer in de kerkkeuken werkt. "Wij zijn Irakezen, het is ons verboden ergens anders te werken", zegt ze als asielzoekers.
"Overleven"
Sinds de lancering van "Rafedin" hebben meer dan 120 vrouwen van dit initiatief geprofiteerd.
"We proberen hen op een waardige manier te helpen", zegt priester Mario Cornioli, hoofd van de vereniging Habibi Valtiberina, een Italiaanse liefdadigheidsinstelling. "Velen van hen zijn de enige arbeiders in hun gezin", voegt hij eraan toe.
Op de tafels in de kerk liggen rollen kleurige stof netjes uitgestald, klaar om geknipt te worden.
Pater Cornioli hoopt dat het merk "Rafedin", wat "De twee rivieren" betekent, verwijzend naar de twee historische rivieren van Irak, de Tigris en de Eufraat, zijn plaats op de markt zal vinden.
Ondanks de nederlaag van IS in Irak vrezen veel vluchtelingen terug te keren naar huis. En velen wachten op de behandeling van hun asielaanvragen naar andere landen.
"Door dit project kunnen ze in deze fase overleven", legt de Italiaanse priester uit, maar "ze wachten maar op één ding: vertrekken."
Sarah Nael en haar familie keerden terug naar huis na de nederlaag van de ultraradicale groep, maar moesten weer vertrekken na anonieme bedreigingen en vonden uiteindelijk hun toevlucht in Amman nadat hun asielaanvragen in Australië waren afgewezen.
"De kans om te leren"
"Mijn vader is oud en mijn moeder heeft kanker", zegt deze vluchteling, eraan toevoegend dat een terugkeer naar Irak geen optie was: "we hebben daar niets achtergelaten om daar terug te (kunnen) komen".
Diana Nabil, 29, was accountant in Irak voordat ze in 2017 met haar ouders en tante naar Jordanië vluchtte, in de hoop zich bij haar zus in Australië te voegen. De deuren zijn gesloten en het gezin zit nu vast in Amman.
Om te overleven leerde deze getrainde accountant naaien. "Sommige van onze familieleden helpen ons financieel, en soms helpen de Verenigde Naties ons een beetje", zegt degene die ondanks alles "doet" dankzij een bescheiden maar regelmatig inkomen.
De Italiaanse priester schept ondertussen op over een project dat "de mogelijkheid biedt om iets te leren", waarbij de nadruk wordt gelegd op de "succesverhalen" van vrouwen die Jordanië verlieten om in Australië, Canada of de Verenigde Staten te gaan werken.
Wael Souleiman, hoofd van de katholieke humanitaire organisatie Caritas in Jordanië, schat dat er ongeveer 13.000 Iraakse christelijke vluchtelingen in het land zijn.
"Ze hopen asiel te krijgen en verwelkomd te worden in een ander land (...) maar de deuren lijken voor hen dicht te gaan", zegt hij.
"Ze zijn bang voor de toekomst en dat kan niemand hen kwalijk nemen."
De redactieraad (met AFP)
