Ondervragingen, detentie en executiebedreigingen: Lees de opvallende getuigenis van deze Iraanse christen

"Je hebt ons doodvonnis al uitgesproken en je bedreigt me constant met 'ik zal je executeren', dus verhoor is niet nodig als je het vonnis al hebt uitgesproken!" »

Nima Rezaei is een Iraanse christen. Nu een vluchteling in Turkije, getuigt hij van: Artikel 18 van zijn bekering tot het christendom en de vervolging die daarop volgde.

Na een gecompliceerde jeugd zakt Nima in de drugs. Hij wordt heroïneverslaafd en leeft aan de rand van de samenleving. "Ik had de hoop opgegeven dat ik ooit van mijn verslaving af zou komen die me geïsoleerd en depressief had gemaakt", legt hij uit.

Na 13 jaar verslaving wordt Nima opgenomen in een detoxcentrum. Hij stopt met het nemen van drugs, maar klaagt dat hij 'geestelijk arm en hongerig' is.

Een vriend geeft hem een ​​bijbel. Hij bekeerde zich snel en ging in 2006 naar een huiskerk.

“Mijn familie en vrienden waren verbaasd over hoeveel ik was veranderd. Ik wilde al drie of vier jaar het huis niet eens uit. Ik was zo geïsoleerd. Maar nu was mijn gezicht zelfs veranderd en kon ik zonder gêne met mensen praten. Ik was een nuttig lid van de samenleving geworden, werkte en nam verantwoordelijkheid voor mijn leven. »

Een jaar later infiltreert een spion van het Ministerie van Inlichtingen de huiskerk. Nima zal, net als een aantal andere christenen, worden opgeroepen voor het ministerie van Inlichtingen, om daar te worden verhoord.

Daar vragen ze hem of hij een christen is. Hij besluit te getuigen van zijn geloof.

" Ja. Jij weet alles over mij. Ik was een drugsverslaafde en God genas me. Het evangelie heeft mijn leven veranderd, dus nu ben ik een volgeling van Jezus Christus. »

Hij stemt er zelfs mee in deze verklaring te schrijven en te ondertekenen. De ondervrager blijft dreigen hem te executeren.

“Afkeren van de islam is afvalligheid; jullie zijn ongelovigen die tegen dit regime en tegen ons land zijn! »

Nima staat dan op, verscheurt haar verklaringen en wordt boos op degene die haar ondervroeg.

“Meneer, ik weiger nog langer door te gaan met dit verhoor, omdat u spreekt alsof u niet alleen de verhoorder maar ook de rechter bent! Je hebt ons doodvonnis al uitgesproken en je dreigt constant met 'ik zal je executeren', dus verhoor is niet nodig als je het vonnis al hebt uitgesproken! »

Dan zakt hij in elkaar.

"Toen ik dat zei, begon ik te huilen. Ik had er een hekel aan om in een land te leven waar ik zo kon worden gedwongen en waar mijn rechten als burgers zo werden geschonden dat ze me zo gemakkelijk met een pennenstreek konden beschuldigen en veroordelen. »

Nima tekent uiteindelijk wat er van haar wordt gevraagd om uit te kunnen gaan. Ongeveer tien dagen later werd hij samen met enkele andere christenen opgeroepen om een ​​islamopleiding te volgen door een theoloog, om hen “op het rechte pad te leiden”.

Vervolgens worden ze bedreigd door het ministerie van Inlichtingen.

“Jullie mogen geen huiskerkbijeenkomsten houden, of zelfs maar met elkaar reizen! (...) De volgende keer dat we u betrappen op deze dingen, zal de islamitische barmhartigheid niet langer op u van toepassing zijn en zult u nooit meer de smaak van vrijheid kennen! Het vonnis zal eenvoudig worden gegeven en u zult schuldig worden bevonden aan het zijn van afvalligen die de religie van de islam hebben verlaten! »

Nima blijft echter in het geheim naar de kerk gaan. "Tot 2011 leek de druk op ons te zijn afgenomen, aangezien we elkaar zelden ontmoetten, en wanneer we reisden, probeerden we dat verstandig te doen, gezien de veiligheidsproblemen", legt hij uit.

Maar in maart 2012 wordt Nima opnieuw gecontacteerd door het ministerie van Inlichtingen. Zijn huis wordt doorzocht, een aantal christelijke brochures, een bijbel, een satellietontvanger, een foto van het Laatste Avondmaal worden van hem in beslag genomen.

Nima ondergaat een nieuw verhoor. "U bent hier omdat u tegen de nationale veiligheid en het heilige regime van de Islamitische Republiek hebt gehandeld door het christendom te promoten", zei de man die zich voordoet als rechter. Hij wordt ervan beschuldigd door een theoloog te zijn geleid, maar nog steeds niet "menselijk te zijn geworden".

Hij zal uiteindelijk worden opgesloten, maar weigert de namen van andere christenen te geven. Tijdens de verschillende verhoren die hij ondergaat, blijft hij zijn christelijk geloof delen.

'Je hebt mijn leven er niet gemakkelijker op gemaakt. Integendeel, toen mijn leven een storm was, kwam Jezus Christus in mijn leven en kalmeerde het. Deze vrede is het werk van Gods genade. God bracht die rust in mijn leven. »

Na 28 dagen hechtenis werd hij op borgtocht vrijgelaten. Maar hij zal even later worden gedagvaard door het revolutionaire hof van Shahsavar, waar hij wordt beschuldigd van "handelen tegen de nationale veiligheid en het heilige regime".

In augustus 2012 werd Nima veroordeeld tot zes maanden gevangenisstraf wegens "propaganda-activiteiten tegen de Islamitische Republiek door middel van het protestantse christendom". Net als de andere christenen die met hem zijn veroordeeld, mag hij de redenen voor zijn opsluiting niet onthullen.

Maar op een dag onthult de directeur aan de andere gevangenen dat ze christenen zijn. “Deze christelijke gevangenen zijn hierheen gebracht en toegevoegd aan degenen die gevoed moeten worden! hij gromt. Een openbaring die uiteindelijk een zegen werd, zowel voor christenen als voor gevangenen.

“Dus na die dag konden we met veel gevangenen over het christendom praten. We sympathiseerden met hen, we gaven hun oplossingen voor hun problemen, we bemoedigden hen en we baden voor hen, en God gebruikte ons gedurende deze tijd om de andere gevangenen te helpen. In totaal waren er ongeveer 100 gevangenen. »

Nima zal uiteindelijk naar een ander etablissement worden gebracht, voordat hij aan het einde van zijn straf wordt vrijgelaten.

Bij zijn vrijlating uit de gevangenis gaan de bedreigingen voor zijn leven door. Hij wordt opnieuw ontboden op het ministerie van Inlichtingen. De interviewer zegt:

“We hebben bewijs dat u activiteiten tegen het regime heeft hervat en politieke en religieuze activiteiten ontplooit. We hebben zelfs gehoord dat u tegen het regime sprak en anderen tegen het regime vergiftigde. (…) Je woont hier, geniet van de gastvrijheid van de Islamitische Republiek, en toch kom je in opstand tegen ons land? U vergiftigt de publieke opinie tegen het regime! We hebben een aantal mensen gearresteerd en ze gaan tegen je getuigen! Het is duidelijk dat je niets hebt geleerd tijdens de zes maanden die je in de gevangenis hebt doorgebracht! »

Aan het einde van dit verhoor maakte Nima de keuze om samen met zijn vrouw en dochter het land te verlaten. Hij gaat naar Turkije waar hij asiel aanvraagt ​​bij de Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen. Daar wordt hij nog steeds bedreigd en moet hij verschillende keren verhuizen. Hij maakt zich ook zorgen over de christenen die in Iran zijn achtergebleven.

“Het is pijnlijk voor ons om te vernemen van de identificatie en arrestatie van christenen die we hebben gekend en gediend in Iran. Sommigen van hen zijn verschillende keren gearresteerd en bij elk van deze arrestaties en ondervragingen worden onze namen en de rol die we hebben gespeeld in hun geloof of spirituele groei genoemd. »

MC