Bekering tot het jodendom, het onderwerp van controverse in Duitsland

De Duits-Joodse gemeenschap is momenteel geagiteerd door een debat over het aantal bekeerlingen tot het jodendom in een land met een geheugen getekend door de Holocaust. Een vrouwelijke voorzanger van een Berlijnse synagoge is uit haar functie ontheven na kritiek op het groeiende aantal bekeringen in een nationaal dagblad.

Het was via een column die op 22 augustus in de krant Die Welt werd gepubliceerd dat het schandaal plaatsvond. De auteur, Avitall Gerstetter, is de eerste vrouwelijke hazzan (cantor-equivalent) in Duitsland. Deze vrouw, wier vader zich bekeerde tot het jodendom, vreest dat te veel niet-joden zich bij zijn gemeenschap aansluiten met het risico de aard ervan te ondermijnen, meldt de Times of Israel.

Gerstetter stelt dat ze niet weet te spreken van "giur" (bekeerlingen) en dat de joodse wet geen onderscheid accepteert tussen joden van geboorte en degenen die voor het jodendom hebben gekozen. Maar volgens haar kan de heerser er niet omheen dat “het zeer grote aantal nieuwe joden een aanzienlijke verandering in het Duits-joodse leven heeft teweeggebracht. Tijdens bepaalde diensten, tijdens bepaalde toespraken, heb ik meer de indruk een interreligieus evenement bij te wonen dan dat ik me in een synagoge bevind die mij al sinds mijn kinderjaren vertrouwd is”.

Cijfers van de Centrale Raad voor het Welzijn van Joden in Duitsland wijzen op gemiddeld 80 jaarlijkse bekeringen in de afgelopen 21 jaar (1697 personen). Gesa Ederberg, de vrouwelijke rabbijn van de synagoge waar Gerstetter dienst deed, is zelf een bekeerling en betreurt de impact van het podium op gelovigen die niet van joodse afkomst zijn:

“De leden van onze synagoge die zich hebben bekeerd en zijn prachtige stem aanbidden, staan ​​versteld. »

Bekering tot het jodendom om boete te doen voor het antisemitische verleden van Duitsland?

De tribune van Gerstetter betwist niet de legitimiteit van de bekeringen op zich, maar hun redenen. In twijfel, volgens haar, een te wijdverbreid verlangen om te boeten voor het nazi-verleden of om zich te identificeren met de slachtoffers in plaats van met de beulen. Ze betreurt ook dat bekeerlingen veel leidinggevende posities bekleden binnen het Duitse jodendom, en maakt zich zorgen dat ze te laks zijn bij het overwegen van aanvragen voor bekering.

Na de Tweede Wereldoorlog vroegen duizenden Duitsers om lid te worden van de joodse gemeenschap, die was teruggebracht tot 25 leden, terwijl ze in 000 523 telde. Voorzichtig vroeg de opperrabbijn van Berlijn in 000 om de oprichting van een speciale commissie om de de oprechtheid van de verzoeken om te voorkomen dat voormalige nazi's doen alsof ze zich bekeren of dat Duitsers proberen te profiteren van de nieuwe voordelen die voorbehouden zijn aan de gemartelde gemeenschap. Velen voelden het gewicht van "schuld, schaamte en shock" in verband met de Holocaust, legt Barbara Steiner uit, een historica en zelf een bekeerling om met een Jood te trouwen.

Rabbi Zsolt Balla, bestuurslid van de Orthodoxe Rabbijnse Conferentie van Duitsland, wijst erop dat bekering een voordeel kan zijn: “In onze gemeenschappen geven bekeerlingen vaak het goede voorbeeld. Ze laten misschien oudere leden van de gemeenschap zien wat ze moeten doen. Hij voegt eraan toe dat, in het geval van mensen uit gezinnen met een antisemitische achtergrond, sommigen “dichter bij het jodendom komen en er letterlijk gepassioneerd over zijn. »

Balla wijst er zelfs op dat volgens de Talmoed de afstammelingen van prins Haman, die ten tijde van koningin Esther de joden in Perzië wilden vermoorden, rabbijnen werden.

Terwijl Ederberg opmerkt dat de voormalige hazzan interessante vragen stelt, betreurt ze dat haar verklaring te negatief generaliseert: “hoe kan ze onze gebeden sturen als dat haar gevoel is? vraagt ​​ze zich af.

Jean Sarpedon