De woestijn doorkruisen, vruchtbare grond om je geloof te verdiepen?

In spirituele zin is de woestijn een tijd van dorheid, van beproeving, waarin we niets meer begrijpen, waar we niet weten welke richting we op moeten. Het is ook een vruchtbare voedingsbodem voor het verdiepen van het geloof, ondanks alle echte moeilijkheden die ermee gepaard gaan. 

De woestijn in de Bijbel

De woestijn is in de Bijbel niet a priori negatief. Het is een tijd van apart zetten, van innerlijke groei en van nader tot God komen. Het voorbeeld van het volk van Israël dat veertig jaar rondzwierf in progressieve en niet bijzonder herkenbare vooruitgang. Maar er breekt een dag aan waarop het ons lijkt dat we niet begrijpen wat we doormaken. onze oriëntatiepunten zijn verdwenen en we weten niet welke richting ons leven opgaat. we realiseren ons hard, soms met tranen, dat het leven anders is. En dat wat tot dan toe 'werkte', werkt niet meer. Gebeden stuiteren van het plafond. God lijkt afwezige abonnees te zijn. Het betreden van de woestijn kan een bepalende gebeurtenis zijn (zoals sterfgeval, ziekte, baanverlies, verbroken relatie), maar ook:

geen schuld

"Ben ik er voor iets? Is er mogelijk leven in de woestijn? Is er leven na de woestijn?”: Deze vragen kunnen ons achtervolgen. Meestal zijn wij niet verantwoordelijk voor deze situatie! Het schuldgevoel kan overweldigend zijn. Het is ook belangrijk om te onthouden dat als we inderdaad gezondigd hebben, God ons niet beschuldigt. Hij vergeeft ons. Vaak hebben we er echter niets mee te maken. De oorzaken ontgaan ons.

God is daar

Er zijn echter enkele bemoedigende punten om op te merken. Gedurende deze tijd rijpt de Heilige Geest ons, in de zin dat we groeien in de kennis van God en in de kennis van onszelf; beetje bij beetje krijgen we een diepere en wijzere kijk op het leven. Hoewel God voor ons misschien heel ver weg lijkt, staat hij in feite heel dicht bij ons. Zijn aanwezigheid voelen (of niet) is geen betrouwbare graadmeter om zijn geloof te meten. Op deze momenten van woestijn is het niet wat we voelen dat ons zal helpen, maar wat we geloven. Nu geloven we dat God met ons is, dat hij een liefhebbende vader is en dat onze wegen in zijn handen zijn. De westerse culturele context benadrukt het emotionele; deze dimensie, lang onderdrukt, overheerst nu zelfs in de kerken. Word niet voor de gek gehouden! om de aanwezigheid van God te voelen is meer een genade dan het gevolg van een “goed gevoed” geloof.

Leer geduld

De tijd lijkt lang in de woestijn. "Ok om geduld te hebben, maar zolang het niet lang duurt en we weten voor hoelang!" Door onze greep op wat we proberen te beheersen los te laten, geeft God de ruimte om te doen wat Hij in ons verlangt. De Bijbel spreekt altijd van hoop; er zal een tijd komen, dichtbij of ver weg, dat "het beter zal worden".
Deze gedachten kunnen ons kalmeren en ons helpen om stap voor stap, dag voor dag, te doen. Terloops, dit is hoe ons vertrouwen in God wordt opgebouwd, evenals ons innerlijke wezen, beetje bij beetje.

Christine Bourgeois

Vind meer artikelen op Spiritualiteit, het tijdschrift dat christelijke vrouwen uit de Franstalige wereld samenbrengt.

Artikel oorspronkelijk gepubliceerd op 15 september 2021