Het bloedbad van Tadamon: een geheim onderzoek door geleerden naar het uitroeiingsbeleid van Syrië

Begin 2019, in Parijs, Uğur Ümit Üngör, onderzoeker bij de NIOD Instituut voor Oorlogs-, Holocaust- & Genocidestudies van de Universiteit van Amsterdam, neemt deel aan een universitaire conferentie wanneer een Syrische activist die in de Franse hoofdstad woont, vraagt ​​hem discreet te ontmoeten.

Een paar uur later bevindt de professor zich in het bezit van 27 unieke en ongepubliceerde video's. Ze zijn net aangekomen uit Syrië, geëxfiltreerd door een jonge pro-Assad-militieman uit een militaire inlichtingencomputer in Damascus. Op deze opnames: scènes van massale wreedheden begaan door de Syrische diensten.

Drie jaar later, op 27 april 2022, The Guardian publiceert schokkende beelden van de executie van 41 burgers. De Britse krant legt uit dat dit bloedbad, dat plaatsvond op 16 april 2013 in een zuidelijke buitenwijk van Damascus, Tadamon, werd onthuld door twee onderzoekers van de Universiteit van Amsterdam: Uğur Ümit ngör en zijn Syrische collega Annsar Shahhoud, een onderzoeker naar massaal geweld in het Syrische conflict.

De dag na deze onthulling publiceerden de twee onderzoekers in de Amerikaans tijdschrift Nieuwe regels artikel het academische kader van hun geheime onderzoek uitleggen (Geheim onderzoek) aan de moordenaars. Dit kostte hen drie jaar geheim werk, dat ze aan niemand vertelden, zelfs niet aan hun respectieve familieleden.

De gepubliceerde video laat volgens hen niet alles zien; het bloedbad van Tadamon zag de executie van 288 burgers, waaronder 7 vrouwen en 12 kinderen. Dit is een korte sequentie uit een lange film van zuivering, uitroeiing en verschillende vormen van geweld tegen de burgerbevolking.

Na afronding van het onderzoek naar het bloedbad in Tadamon hebben Uğur en Annsar alle video's in hun bezit overgedragen aan de bevoegde openbare diensten in Nederland, Frankrijk en andere Europese staten. Ze zijn niet op de hoogte van het gebruik dat van deze video's zal worden gemaakt en zijn niet langer de eigenaren.

Als onderdeel van mijn onderzoek naar het verhaal en de woordenschat van het Syrische conflict, en met als doel het Franstalige publiek te informeren over het bloedbad in Tadamon, heb ik via een activist en voormalig Syrische politieke gevangene geprobeerd contact op te nemen met Annsar en Uğur.

De dag na mijn verzoek kreeg ik een ontmoeting met hen op Zoom. Hier is het rapport, dat de hele draad van dit geheime onderzoek in beslag neemt.

De beslissing om de video's niet onmiddellijk vrij te geven

De twee onderzoekers hielden de 27 video's in hun bezit geheim vanaf het moment dat ze ze in juni 2019 tot april 2022 ontvingen. Alleen de Nederlandse politie wist ervan, vertelt Uğur. Vandaag in Focus, zodat de onderzoekers en hun centrum hun "fiduciaire plicht" vervullen met betrekking tot hun tijdelijk privégebruik van deze video's.

“Onze ambitie was om met deze professionals te praten over massaal geweld. Ze wisten niet dat we video's hadden van hun misdaden! »Uğur Ümit ngör

Uğur vertelt ons dat hij voor twee mogelijkheden stond; maak de video's direct openbaar via de media, of integreer ze in het NIOD-project op massaal geweld in syrië aan de Universiteit van Amsterdam.

“Onze ambitie was om met deze professionals te praten over massaal geweld. Ze wisten niet dat we de video's van hun misdaden hadden! "zegt Uğur.

"Het openbaar maken van de video's leverde geen enkele dienst op", zegt hij; Zeker, de Syrische activisten "zouden de daders van het bloedbad op sociale netwerken identificeren en aanklagen", maar dat zou zonde zijn geweest gezien de mogelijkheid van een onderzoek. De onthulling van de video's zou de "schuldigen eenvoudig hebben toegestaan ​​​​zich te verbergen en het Syrische regime de authenticiteit van de documenten te ontkennen". Het onmiddellijk plaatsen van de video's zou "5 minuten spanning", "emotioneel" overmatig gebruik op sociale media hebben betekend, maar zonder diepgaande resultaten. Bovendien, concludeert hij, "konden we de video's pas openbaar maken als de jonge schutter die ze had gekopieerd Syrië kon verlaten (eind 2021)".

"Anna Sh.", een Facebook-personage geïnfiltreerd in netwerken die loyaal zijn aan Assad

Als Uğur medio 2019 terugkeert uit Parijs met de video's, bereidt Annsar Shahhoud een proefschrift voor over "de rol van Syrische artsen bij de moorden en martelingen die sinds 2011 door het regime zijn georganiseerd".

Ze gebruikt al een half vals, half echt Facebook-account waar ze "Anna Sh." wordt genoemd en waar ze zichzelf voorstelt als een Syrische onderzoeker die in Nederland woont, Alawiet en loyalist aan Assad. Ze deed onderzoek naar het 'succes' van het Syrische leger in het conflict dat in 2011 begon, vertelde ze haar gesprekspartners.

Via dit account heeft Annsar een netwerk van Facebook-vrienden, bestaande uit enkele tientallen aangeslotenen van het Syrische regime: reguliere legersoldaten, agenten van de interne inlichtingendiensten en leden van de National Defense Forces (milities-loyalisten).

De video's van Uğur openen nieuwe onderzoekslijnen voor Annsar en haar personage 'Anna Sh'. Ze onderzochten drie video's van elk zes minuten waarin soldaten zichzelf vermoeid en verveeld filmden bij het executeren van een groep van 41 burgers.

De feiten en het onderzoek

Dit is wat we zien op de enige video die tot nu toe openbaar is gemaakt. Een bezichtiging die we niet aanraden aan gevoelige mensen.

Omringd en gefilmd door zijn collega's op klaarlichte dag doodt een soldaat, één voor één, 41 mensen. Geblinddoekt, handen op de rug gebonden, stapten de slachtoffers uit de minibussen die hen vervoerden. Ze krijgen de opdracht om te vluchten om te ontsnappen aan een vermeende "buurtsluipschutter". Ze beginnen te rennen... en vallen in een eerder gegraven kuil. Ze worden vervolgens neergeschoten met een of twee kogels. Als de avond valt, worden hun lichamen verbrand, zoals te zien is in de afbeeldingen verkregen door The Guardian.

Door de metadata van de video's te onderzoeken, konden Uğur en Annsar de datum van het bloedbad, 16 april 2013, ontdekken, maar niets stelde hen in staat de plaats, de daders en de verantwoordelijke diensten te identificeren. Een jaar lang geloofden ze dat de moord waarschijnlijk had plaatsgevonden in Yelda, een andere voorstad van Damascus, totdat Syriërs in het zuiden van Damascus een straat in het Tadamon-district wisten te identificeren door enkele beelden te zien van de video's die door onderzoekers waren gestuurd.

In januari 2021, na anderhalf jaar onderzoek, een wending: "Anna Sh.", die duizenden profielen had geraadpleegd die aan haar Facebook-netwerk waren gekoppeld, slaagde erin om het profiel te ontdekken van de man die we op de video zien die bijna alle de slachtoffers.

Ze komt met hem in contact. Snelle telefoontjes, omzichtige reacties van de onderofficier. Maar zes maanden later belt hij terug en doet open. Anna Sh. slaagt erin om twee videogesprekken met hem te voeren en op te nemen.

Hij is een onderofficier van de Syrische militaire inlichtingendienst. Hij vertelde haar niets over Tadamon, maar hij gaf toe "zich niet eens te herinneren hoeveel mensen hij had vermoord, zoveel mensen die hij had vermoord".

Met dit onderzoek zijn de onderzoekers er niet alleen in geslaagd de vermeende moordenaar te identificeren, maar ook en vooral zijn directe banden met de Syrische militaire inlichtingendienst (Tak 227). Dit is het eerste visuele en volledig gedocumenteerde bewijs van de betrokkenheid van het veiligheidsapparaat van het Syrische regime bij uitroeiing of misdaden tegen de menselijkheid.

Een paar dagen na onze uitwisselingen onthulde het Syrian Network for Human Rights de identiteit van de onderofficier aan het grote publiek, en verzekerde het dat deze, met de naam Amjad Youssef, nu door het regime wordt "vastgehouden". zonder te weten in welke context en welk lot hem zal worden toebedeeld), naar aanleiding van het New Lines-onderzoek.

Wat betreft de slachtoffers van het bloedbad, ze gingen van de status van “gevallen van gedwongen verdwijningen sinds 2013” aan die van "slachtoffers van het bloedbad van Tadamon", een bloedbad gepleegd - en gefilmd - door troepen van het Syrische regime.

Het onderzoekskader van de Tadamon-enquête

Als specialisten in massaal geweld en experts in het Syrische dossier bestuderen Uğur en Annsar het conflict dat dit land teistert binnen een breder theoretisch kader dan dat van de video van Tadamon. Ze observeren het ook in beperkte microruimten en onder de territoriale totaliteit van Syrië.

Ze leggen uit dat het bloedbad van Tadamon slechts een "onmiddellijke opeenvolging" is die een veiligheidsbeleid illustreert dat vanaf 2012 werd toegepast in "alle zuidelijke buitenwijken van Damascus". systematische reiniging en uitroeiing".

"In de context van Syrisch geweld is er een belangrijk verschil te maken: het massale geweld van de Mukhabarat (interne inlichtingendiensten), dat voortvloeit uit een beroepsopleiding, en het geweld van amateurs, namelijk burgers die betrokken zijn bij gewapende conflicten. » Uğur Ümit Üngör

Om het soort schoonmaak dat wordt uitgevoerd te verklaren, gebruiken de twee onderzoekers een methodologie van "casestudy's", die erin bestaat het conflict te verdelen "in microruimten - provinciaal, stad, buurt of dorp - waar de analyse van de evolutie van geweld leidt tot meer vruchtbare resultaten”. De ambitie is om, zo vervolgen ze, een zo volledig mogelijke commandostructuur op te zetten die de veiligheidsinstellingen en hun politieke hiërarchieën belast, tot aan het hoofd van het Syrische regime en zijn president.

Ansar Shahhoud verduidelijkt:

“Onze studies van micro-ruimtes in Syrië hebben ons ook in staat gesteld om onderscheid te maken tussen de algemene benadering van het regime – aandringen op de escalatie van geweld – en zijn lokale en specifieke benadering – de manipulatie van gemeenschappelijke spanningen in een bepaalde ruimtelijke omgeving. In Homs bijvoorbeeld, in 2011, dat wil zeggen voor het begin van de demonstraties, hadden de ontvoeringen aan beide kanten (tussen soennitische en Alawitische wijken) al heel vroeg een sfeer van burgeroorlog gecreëerd. Wat we in de video van Tadamon zien, is kenmerkend voor het beleid van het regime in verschillende Syrische microruimtes. Ik vermoed dat het sociale karakter van een ruimte, het gemeenschappelijke weefsel en andere factoren een rol spelen bij de middelen die het regime heeft aangenomen om de doelen van dit escalerende beleid te bereiken. »

Met andere woorden, in bepaalde gebieden, zoals Tadamon of de stad Homs, zijn politieke tegenstellingen (pro- en anti-regime) verweven met identiteits- en confessionele tegenstellingen (Alawieten en soennieten). Maar als deze tegenstellingen over identiteit ontbreken (zoals in Aleppo), past het regime zijn beleid van massaal geweld toe op de hele burgerbevolking van de gebieden die door de rebellen worden bezet.

Hoe het Syrische conflict te kwalificeren: revolutie, burgeroorlog of vernietigingsoorlog?

Door zijn theoretisch kader (massaal geweld), zijn microruimtelijke benadering (casestudy's) en de gegevens verzameld door "Anna Sh." (inclusief het geheime onderzoek van Tadamon), onderscheidt het project van de Universiteit van Amsterdam zich als een essentiële bijdrage tot de methodologische uitwerking van het verhaal over het Syrische conflict.

In zekere zin begint de verwarring over de aard van de factoren die de Syrische samenleving in een burgeroorlog hebben gestort, te verdwijnen, althans gedeeltelijk.

In de dit artikel over het massale geweld in Syrië onderstreept Uğur dat om de vormen van geweld in een conflictcontext aan te duiden, het eerst nodig is om een ​​conceptuele scheiding te maken tussen "de omvang van de gevechten van de militaire facties onderling" en "de schaal van massaal geweld tegen burgers.

De snelle escalatie in Syrië na de opstand van 2011 leidde voor hem weliswaar tot "een complexe en asymmetrische burgeroorlog", maar aan de kant van het Syrische regime gaven de vormen en omvang van het voorgestelde geweld uitdrukking aan "een opzettelijke genocidale dynamiek die lukraak gericht was op de gehele bevolking van de door de rebellen ingenomen gebieden.

Dus, in de Syrische context, zegt hij, is de toepassing van het begrip 'burgeroorlog' niet onjuist als gevolg van de escalatie van het conflict. Maar het gebruik van "burgeroorlog" heeft ook de tekortkoming dat het de bevestigde feitelijkheid van het "massale geweld dat sinds het begin van de revolutie door het Syrische regime is georganiseerd en georkestreerd" overschaduwt.

De video van het bloedbad in Tadamon onthult echter ook een problematisch aspect van het verhaal over het Syrische conflict en de aard ervan. De letterlijke of directe beschrijving die je uit deze video kunt halen als je Syriër bent, is een simplistische en karakteristieke beschrijving van burgeroorlogen: een Alawite-soldaat (herkenbaar aan zijn accent) doodt systematisch 41 burgers uit de buitenwijken van Damascus, van de soennieten.

Uğur verduidelijkt:

“De realiteit is dat een van de moordenaars in de video Alawite was, maar de andere, die hem filmde, was Druzen. Hun superieur is soenniet, maar de superieur van hun superieur is Alawite. Deze nominale identiteiten zijn niet uniek voor het Syrische conflict, en de enige echte sekte in Syrië wordt naar mijn mening de Mukhabarat genoemd. »

Sinds de bouw van een veiligheidsimperium door Hafez Al-Assad is de term Mukhabarat heeft effect Big Brother over de Syrische samenleving. Het verwijst naar overal aanwezige geheime agenten, in telefoonkabels, op het werk of zelfs ergens in huis.

Volgens Uğur geeft het behoren tot de Mukhabarat deze individuen een fantasie en enigszins bovennatuurlijke persoonlijkheid, uitgedrukt door de rijmende en niet-identificeerbare bijnamen van hun leden: "Abu Ali", "Abu Stef", "Abu Saqr", enz.

Annsar voegt eraan toe, na zijn interviews met leden van de Mukhabarat:

"Zelfs als je met een Mukhabarat spreekt, mag men het woord 'Mukhabarat' niet uitspreken, omdat hun leden ook bang zijn voor de Mukhabarat! Het is een eindeloze cyclus van angst, paranoia en terreur. »

Met betrekking tot de arrestatie van Amjad Youssef verduidelijkte het Syrian Network for Human Rights dat er geen arrestatiebevel of rechtvaardiging voor de arrestatie werd genoemd.

Uğur vertelde ons:

“Dit regime is slim en houdt zijn criminelen onder controle. Hij bespioneert ze, houdt ze bij elkaar of haalt ze desnoods weg. Dit land is een gesloten kist, een staat van moordenaars. »

Mohamad Moustafa Alabsi, Postdoctoraal onderzoeker bij Mellon Fellowship Program, Columbia Global Centers, Amman, Stichting House of Human Sciences (FMSH)

Dit artikel is opnieuw gepubliceerd vanaf The Conversation onder Creative Commons-licentie. Lees deorigineel artikel.

Afbeelding tegoed: Shutterstock / Mohammad Khier Aljoundi