Oekraïense soldaten zoeken troost in geloof en gebed
Volgens de Bijbel zijn de wegen van de Heer ondoorgrondelijk. Aan het oostfront van Oekraïne leent een van zijn vertegenwoordigers ze echter in een oude blauwe Lada.
"Ik kocht het om mobieler te zijn, om naar het front te gaan om met de soldaten te bidden", zegt Mykola Berezyk, aalmoezenier van de 95th Air Assault Brigade.
Met zijn camouflagekleding en zijn grote winterlaarzen lijkt hij op veel Oekraïense soldaten die in de Donbass tegen het Russische leger vechten.
"Vader Mykola" draagt geen machinegeweer: zijn enige bescherming is een groot zilveren kruis dat aan een zware ketting om zijn nek hangt.
De Oekraïens-orthodoxe priester opent de kofferbak van zijn Lada en haalt er een grote tinnen kom voor wijwater uit, een pakje fijne kaarsen en een koffertje met zijn bijbel.
De 28-jarige kalende jongeman zegt dat hij voor het eerst een spirituele roeping tot het priesterschap voelde toen hij 10 jaar geleden naar de kerk ging, op zoek naar zin in het leven.
Maar hij werkte uiteindelijk in de bouw en sloot zich vervolgens drie jaar aan bij een artillerie-eenheid van het Oekraïense leger tot 2020, toen Kiev vocht tegen door Moskou geleide separatisten in het oosten.
Toen Rusland een jaar geleden Oekraïne binnenviel, keerde hij terug naar de frontlinie. In augustus 2022 raakte hij gewond door granaatscherven die zich op twee centimeter van zijn hart nestelden.
Op zijn ziekenhuisbed had hij een "openbaring" dat het nu zijn plicht was om geestelijk voor zijn wapenbroeders te zorgen.
"De oorlog heeft ons laten zien dat het niet genoeg is om soldaten te voeden en uit te rusten en ze wapens te geven", zei hij tegen AFP. "Ze hebben ook spirituele steun nodig."
Geluksbrenger
Als uitgeputte parachutisten van de frontlinie terugkeren naar het huis waar ze zijn ingekwartierd, is Mykola daar. Mannen zetten hun pet af als teken van respect.
Onder een zwaailicht verwelkomt de priester hen, gekleed in een zwarte soutane bedekt met rode en gouden liturgische ornamenten.
"De hele wereld moet weten dat we niet alleen met wapens vechten, maar met het woord van God", zei hij. "We vechten op het slagveld met hart en ziel."
Kogelvrije vesten en geweren leunen tegen de muur. Soldaten knielen en een zoete geur van wierook ontsnapt uit een gouden wierookvat.
Bijbelpassages worden voorgelezen, de priester bidt om vrede. Hij smeekt om goddelijke bescherming voor de militairen van de eenheid en zegent hen door hen met wijwater te besprenkelen en hun voorhoofden met olie te zalven.
Soldaat "Tikhiy", 37, heeft een paar kerstboomversieringen en kinderspeelgoed in zijn zakken gestopt voor geluk op het slagveld.
Gebed voor de strijd werkt als een extra talisman, gelooft hij. "Je wordt er helemaal rustig van", vervolgt de soldaat.
En "na het gevecht voelt het alsof er een last van je ziel is gevallen", voegt een van zijn kameraden, Zalizny, 28 toe.
"Het is heel moeilijk"
Terwijl de parachutisten in hun slaapzakken kruipen, bereidt een andere eenheid zich voor om naar de frontlinie te gaan. Deze keer wordt er buiten gebeden.
Voor de 40-jarige Cook zijn deze ceremonies een belangrijk onderdeel van de existentiële strijd van Oekraïne.
Rusland heeft misschien meer wapens, zegt hij, maar een sterker geloof geeft Oekraïne een voorsprong.
"Ik weet dat Oekraïne gered zal worden", verzekert "Cook". "Het is heel moeilijk, maar we zullen volhouden."
Voor soldaten Dmytro, 28, en Tankie, 21, biedt geloof troepen de troost en steun die ze nodig hebben in het licht van de verschrikkingen van oorlog.
Pater Mykola van zijn kant reflecteert op de schending van het centrale morele verbod van het christendom: "Gij zult niet doden".
Voor hem hebben de Oekraïense troepen ongetwijfeld de moraal aan hun kant omdat ze hun familie, hun vrienden en hun land verdedigen.
"Er zijn veel gebeurtenissen in de geschiedenis waarbij het zwakkere leger het sterkere verslaat met de hulp van God", legt de priester uit. "We zullen onze vijand verslaan met onze kruisen op onze voertuigen en God hierboven".
De redactieraad (met AFP)
