Hoop, een bloeiende boom in onze dagelijkse tuin

Verre van valse hoop of teleurgestelde illusies, is hoop een opleving van het hart, een motor om vooruit te gaan en de zekerheid dat ons huidige en toekomstige leven zin heeft.

Ik weet niet of je net als ik bent, maar er zijn bepaalde woorden waar ik alleen maar aan hoef te denken om een ​​lichamelijke reactie uit te lokken: een hittegolf komt over me heen, mijn ogen beginnen te stralen en mijn hart klopt. .. Het woord hoop heeft dit effect op mij.

Hoop, niet te verwarren met illusies

Ach, hoop! Waanzin voor sommigen, bron van leven voor anderen! Waanzin, natuurlijk, wanneer we hoop en illusies met elkaar verwarren, zelfs als het waar is dat het niet altijd gemakkelijk te onderscheiden is: het gebeurt dat we onze hoop op illusies hebben gebouwd en het is als ze in desillusie smelt.

Maar de hoop, de ware, is diegene die Michelangelo doet zeggen: God schonk een zuster ter nagedachtenis en hij noemde haar Hoop, of degene die zwangere vrouwen vroeger liet zeggen dat ze in hopen. Terwijl illusie leidt tot verdriet, soms zelfs tot de dood, draagt ​​hoop, net als vrouwen, het leven in zich en communiceert het eromheen.

Meer dan hopen

We gebruiken soms onduidelijk hoop en hoop, maar terwijl hoop gewoon het feit is van hopen, van met vertrouwen wachten op een gelukkige gebeurtenis, impliceert de tweede term een ​​geestesgesteldheid, dat wil zeggen, de keuze om te vertrouwen op de toekomst. Hoop is vertrouwen in beweging.

Ik keek bijvoorbeeld de hele winter naar de magere magnoliaboom in mijn tuin, niet zeker of hij in de lente weer zou bloeien, maar ik hoopte dat ik in de lente blij zou worden van zijn bloemen. Tot zover de hoop. Hoop daarentegen deed me vertrouwen op mijn ervaring van voorgaande jaren om er vertrouwen in te hebben dat het zou floreren.

Comfort voor het dagelijks leven

Veel bijbelteksten verwijzen naar hoop, zoals dat wat het vergelijkt met een anker (Hebr. 6,19). Dit beeld herinnert ons eraan dat hoop geworteld is in mijn dagelijkse realiteit. Op theologisch vlak vindt onze hoop zijn eindpunt in ons heil en wordt daarom geassocieerd met het geloof: aangezien we in God geloven, hebben we de hoop op het eeuwige leven. Maar hoop raakt ook ons ​​dagelijks leven, het duwt ons vooruit, laat ons met vreugde in ons hart opstaan, doet ons geloven in de toekomst.

Alle dominante figuren in de Bijbel hebben hoop ervaren: ze geloofden en hoopten, ook al begroetten ze soms alleen van ver waar ze hun vertrouwen en hoop op hadden gesteld (Hebr. 11,13, 1). De apostel Paulus gaat nog verder als hij zegt dat er nog maar drie dingen overblijven: geloof, hoop en liefde (13,13 Kor. XNUMX). Hoop is geen illusie, want ze heeft één voet in het geloof en de andere in liefde. Hoop gelooft en groeit, omdat ze liefheeft.

Een begrip dat fluctueert?

Hoop is deze zekerheid dat alles altijd kan veranderen, dat er geen fataliteit is. Soms is onze hoop een haarbreed verwijderd en is er veel moed voor nodig om niet wanhopig te worden. Op andere momenten, aan de andere kant, is de hoop groots en helder als een lentemorgen. Maar zijn kracht hangt niet af van zijn grootsheid. Het hangt af van ons vertrouwen in God en in anderen, en van ons vermogen om lief te hebben: van onszelf te houden, van de mensen om ons heen en gewoon van het leven!

V. Rochet

Vind meer artikelen op Spiritualiteit, het tijdschrift dat christelijke vrouwen uit de Franstalige wereld samenbrengt.

Artikel oorspronkelijk gepubliceerd in oktober 2021.