
Vooral in de Verenigde Staten, maar ook steeds vaker in Frankrijk komt dit onderwerp regelmatig ter sprake in de christelijke pers: het (christelijke) geloof van publieke figuren.
Of je nu een fan bent of niet, deze "mensen" die op sociale netwerken door miljoenen mensen worden gevolgd of die gewoon een bepaalde invloed hebben, gebruiken hun platform en de middelen van de 21e eeuw om over Jezus te praten.
Hoe niet te praten over Olivier Giroud, de voetballer die momenteel in Qatar is voor het WK, en die de overwinning van de Blues tegen Australië vierde op zijn Instagram-account eer aan God geven.
Hoewel hij zichzelf tijdens deze wedstrijd met name een dubbel bood en zijn team naar de overwinning leidde, spraken sociale netwerken en de media veel over de spits en zijn geloof. "Wereldbeker: Saint-Giroud bid voor ons", titel Paris Match,,Giroud, er was eens'', lezen we op Eurosport, terwijl een journalist uit De verzending vraagt zich af waarom de speler na elk doelpunt met zijn vingers naar de lucht wijst.
We kunnen ook een andere beroemdheid noemen die onlangs sprak over zijn spirituele reis, waarbij hij de geloofskwestie centraal stelde in het debat tijdens zijn talrijke interventies in de media. ik noemde Gad Elmaleh. In zijn tweede film, "Reste un peu", die vorige week in de bioscoop verscheen, evoceert de komiek zijn reis van een Sefardische Jood naar het katholicisme.
Een onderwerp waarmee ik ons volgende meeslepende rapport kan 'plagen' dat volgende week zal worden uitgebracht en dat zich richt op een toneelstuk van Mehdi Djaadi getiteld Coming Out. De acteur (die je ook terugvindt in de film van Gad Elmaleh!), vertelt in dit stuk over zijn eigen spirituele pad.
Hij herinnert zich zijn jeugd die onder meer gekenmerkt werd door een ontwaken tot de islam, zijn bekering tot het protestantisme en vervolgens tot het katholicisme. Slechts één op het podium uiterst succesvol, grappig en diep. Een prachtige ode aan de vrijheid en... aan Jezus!
Natuurlijk zijn de beroemdheden "zoals wij" (in elk geval voor God), het gaat er hier niet om hen gelukzalig te bewonderen omdat ze christenen zijn en de Heer liefhebben.
Ze zijn (zeker) niet perfect (zoals wij), wat interessant is (naast hen te erkennen als broeders en zusters in Christus) is dat ze een groter platform hebben dan de meeste mensen om de liefde van God te manifesteren en de boodschap van de Evangelie. Wat altijd goed nieuws is!
Camille Westphal Perrier