
Broers, zussen, een vader, een status, een erfenis, het totaal! Als je je leven aan Christus geeft, kom je in een gezin terecht. Wat begint met een persoonlijke beslissing leidt al snel tot een gemeenschapsdimensie.
Een spiritueel gezin hebben betekent een band vormen, je wortels planten en jezelf door God laten onderwijzen om de uitdagingen die je in elke relatie tegenkomt te overwinnen. Onmogelijke missie!
De kerk is gemaakt van relaties. De Bijbel vertelt ons dat we levende stenen zijn en dat we met God werken om zijn huis te bouwen. Maar hoeveel van een deel van het gebouw zijn wij?
Zondag is niet genoeg
“Er zijn tegenwoordig helaas veel levende stenen die nutteloos zijn en achtergelaten worden”, merkt Larry Kreider op in Raising Spiritual Fathers and Mothers (YWAM red.). De auteur voegt eraan toe dat veel christenen op zondag samenkomen om een beetje te zingen en naar een preek te luisteren, waarna ze naar huis terugkeren zonder te hebben geprofiteerd van familie-achtige uitwisselingen met anderen.
Met andere woorden, naar de kerk gaan is niet genoeg. "In een echte familie kennen we elkaar van binnenuit", voegt de auteur eraan toe. “We zien het goede, het lelijke... en het slechtste, en we blijven elkaar liefhebben en aanmoedigen als een familie-eenheid. In een gezin kun je jezelf zijn.”
Een plek van groei...
Zoals een plant die ergens gevestigd is, profiteert van zijn omgeving, zo zal het zich vestigen in een spirituele familie ons doen groeien, scherpen en transformeren. De kerk is een plaats van ongeëvenaarde persoonlijke groei; het rust ons toe voor de rest van ons leven: “Het is binnen het beperkte kader van de Kerk dat God ons leert relaties te onderhouden met alle mensen. 'Houd van elkaar' is een stap in de richting van liefde voor alle mannen', benadrukt Alfred Kuen in zijn boek Elkaar (red. Emmaüs)
Natacha Horton
Vind meer artikelen op Spiritualiteit, het tijdschrift dat christelijke vrouwen uit de Franstalige wereld samenbrengt.
Artikel oorspronkelijk gepubliceerd in augustus 2021.