“Onze aanbidding” met Pastor Laurent Ruppy op zondag op Présence Protestante (Frankrijk 2)

Elke maand, op de 4e zondag van de maand, biedt Présence Protestante (Frankrijk 2) u een dienst aan. Op zondag wordt het verzorgd door Laurent Ruppy, pastoor van de Impulsion Church in Parijs. De preek zal zich concentreren op de verzen 18-19 en 23-26 van hoofdstuk 9 van het evangelie van Matteüs.

Kom laten we gaan! We citeren uit Gainsbourg op InfoChrétienne:

"Ik word aangestaard
ik word overwogen
Als een meisje dat ik niet ben
ik verban mezelf
Te zwak
Duizend-en-een-nachten houden me weg van mezelf
[…] Je staart me aan
Je ziet me voor je
Als een meisje dat ik niet ben
Je verbannen mij
zo breekbaar
Duizend-en-een-nacht neemt me van je weg”

Op een sensuele clip van Jean-Baptiste Mondino reciteert Vanessa, met haar naam: "Paradise" (het kan niet worden uitgevonden... Hoewel?), de woorden van Henri Langolff en Serge Gainsbourg. Terwijl in het beeld de lichamen elkaar liefdeloos verdringen, lijkt de jonge zangeres onder haar valse Lolita-luchtjes waar onze koningen van de provocatie dol op waren, te vertrouwen.

"Je kijkt naar mij, je kijkt naar mij". Sterker nog, staren, we doen het allemaal, toch? De hele tijd zelfs. Het is net als de afstandsbediening, je kunt hem niet stoppen, er is geen aan/uit-knop op "staren". Waarom choqueert dit je? Jij, je staart misschien niet? Aan anderen...

We staren, we staren allemaal. We besteden onze tijd aan staren, overpeinzen, peilen, wegen, meten van de afstand tussen neus en ogen. Dacht je dat gezichtsherkenning door de Chinezen is uitgevonden? Stelletje samenzweerders!

Nee, het is God die ons allemaal, zonder uitzondering, heeft begiftigd met een buitengewoon instrument: de hersenen.

Een neuroloog leerde me onlangs iets dat ik voelde zonder het in woorden uit te kunnen drukken: een deel van onze hersenen is gewijd aan het herkennen en analyseren van gezichten. Wanneer we een gezicht zien, wordt een deel van onze neuronen bijzonder geactiveerd...

We zijn gemaakt om te staren, om na te denken. We besteden onze tijd, bewust of niet, of we het nu leuk vinden of niet, wegen, meten, de ander: “Hé, en is ze echt mijn buurvrouw of niet? », « En hem, denk je dat hij echt van Jezus houdt? », « Je hebt gezien dat hij zijn ogen niet sluit als hij bidt ».

Daarover gesproken... Onlangs, toen we bij Jezus waren, arriveerde er een Joodse leider. Haar dochter was net overleden. En de arme man hoopte dat Jezus haar zou kunnen oprichten. Nou, ik geef toe dat mijn waarschuwingen zijn gekomen. De Joodse leiders en ik... Het is een beetje ingewikkeld. Maar goed, Jezus nodigde ons uit om hen te volgen, dus we hadden geen keus.

Toen we bij zijn huis aankwamen, was er een gekke menigte. De muzikanten waren er al, zoals in New Orleans, klaar om de treurmars te spelen voor tien dollar. Om te beginnen vroeg Jezus hen vriendelijk om te vertrekken. Mensen waren niet blij. Ze maakten grappen over Jezus. Maar hij liet zich niet ontmoedigen. Hij ging de kamer van het meisje binnen en schopte iedereen eruit. Het moet gezegd worden dat het toch de heer des huizes was die hem riep. Hij had het recht.

Dus iedereen stapte uit. De muzikanten buiten. De menigte buiten. De nieuwsgierigen, buiten. Alle kraaien, aaseters, voyeurs, eruit. Het rook naar de dood in de kamer.

En toen pakte hij stilletjes de hand van het meisje en ze stond op.

Als Matthieu dat zegt, klinkt het simpel. Misschien was het? Maar ik, ik geef het toe zonder schaamte, ik heb niet alles gevolgd. Ik heb alles gezien, ik heb iedereen berekend die er was. Maar ik begreep niet alles.

Zondag, in Présence Protestante (Frankrijk 2), de pastoor Laurent Ruppy van de Impulsion Church, in Parijs, zal je er op zijn eigen manier alles over vertellen. Hij weet waar hij het over heeft. Ook hij heeft een dochter, een gezin en hij kent Matthieu. Ik denk niet dat hij joods is, maar hij is een leider.

Met zijn vrienden zullen ze lezen, zingen, bidden. En Laurent zal het je nog een keer vertellen voor dit verhaal. Dus ontmoeten we elkaar op zondag, elk voor zijn post.

Een programma geproduceerd door Elkana Randrianaivo en geproduceerd door France.tv Studio voor France Télévisions die zal worden uitgezonden Zondag 23 oktober om 10 uur  op protestantse aanwezigheid (Frankrijk 2) en beschikbaar in herhaling op Frankrijk TV tot 30 oktober. 

Christopher Zimmerlin, voor Protestantse Aanwezigheid