Voor de waardigheid van alle levens
Op zondag 21 mei schetste de afgevaardigde minister van Gezondheidsberoepen, Agnès Firmin Le Bodo, het kader voor de toekomstige wet inzake actieve hulp bij sterven. Onthullingen stellen Erwan Cloarec, voorzitter van de CNEF, verre van gerust, die bij deze gelegenheid herinnert aan het duidelijke standpunt van de Nationale Raad van Evangelicals van Frankrijk.
IC: Heeft de toespraak van de minister u iets geleerd? Heb je nieuwe elementen ontdekt op de volgende rekening?
EC: We waren niet echt verrast door het ontwerp dat werd gemaakt. De aanwijzingen komen redelijk overeen met wat we verwachtten. Er moet echter worden gewezen op enkele elementen die werden ingevoerd om gerust te stellen, zoals de gewetensclausule die was aangevraagd door de Orde van Geneesheren en de weigering om het systeem uit te breiden tot minderjarigen en mensen met psychische aandoeningen. Wat best bevredigend is.
IC: Genoeg om helemaal gerust te zijn over de toekomst?
EC: Nee, we blijven bezorgd en nogal sceptisch, zoals de CCNE zei in haar advies uit 2013, over de effectiviteit van waarborgen in een wet over dit onderwerp. Deze waarschuwingen, deze vooroordelen zijn totaal illusoir. Het is noodzakelijk om duidelijk te zijn, deze criteria zullen op min of meer lange termijn evolueren. Deze wet zet ons onherroepelijk op een hellend vlak. Het openen van actieve hulp bij het sterven, ongeacht de waarborgen, is een zorgwekkende doorbraak. Dat leert de evolutie van de wetgeving van de buurlanden ons, die euthanasie heeft gelegaliseerd voor zelfbeslissende terminaal zieke patiënten. In de praktijk zijn de criteria om in aanmerking te komen voor euthanasie uitgebreid tot kwetsbare leden van de samenleving en tot minderjarigen.
IC: Welke rol is de CNEF van plan te spelen voor de volgende stappen?
EC: We zijn klaar om te overleggen en samen te werken met de regering en parlementariërs. Op 4 januari hadden we al een ontmoeting met de minister en haar adviseurs om ons standpunt naar voren te brengen. We overhandigden hem persoonlijk ons persbericht "Wat wij geloven is juist" over de kwestie en waardeerden de kwaliteit van de uitwisselingen die we hadden mogen ervaren. Het gevoel van luisteren. We blijven beschikbaar voor de rest van het proces en reageren graag op een andere hoorzitting.
IC: Een extra mogelijkheid om uw positie terug te roepen?
EC: Inderdaad, en om ons betoog rond twee hoofdassen in herinnering te brengen: de kwestie van de antropologie, dat wil zeggen de opvatting van de mensheid en de samenleving die we willen verdedigen, en de kwestie van de medische ethiek, dat wil zeggen de opvatting van zorg en geneeskunde die we samen moeten promoten. Wat het eerste punt betreft, willen we eraan herinneren dat de waardigheid van een persoon nooit gekoppeld mag zijn aan zijn levensomstandigheden of mag variëren met het verlies van zijn cognitieve of fysieke vermogens. Integendeel, de waarde van een samenleving moet worden afgemeten aan haar vermogen om de zwaksten te beschermen en te omringen in plaats van hun verdwijning te vergemakkelijken.
En dat het in geen geval mogelijk is om toe te geven aan economische druk, echte druk wanneer we zien dat onderlinge maatschappijen een standpunt hebben ingenomen ten gunste van actieve hulp bij het sterven. Vervolgens herinneren we er nogmaals aan dat het gevaarlijk is om zorgverleners te verzwakken door hen in staat te stellen deel te nemen aan een proces dat tot euthanasie zou leiden. De handen die genezen zouden niet ook de handen moeten zijn die doden, daarom is de gewetensclausule zo belangrijk.
Hervelijn Urcun
