"Voor de eerste keer klampte ik me aan God vast, als een vader": een moeder leert dat haar foetus geen long of luchtpijp heeft

“De dokters vertelden ons dat als ze zou huilen, ze zouden weten dat ze een klein beetje longen had en dat ze haar een kans zouden geven. Als ze niet huilde, zouden ze haar aan ons geven en haar in onze armen laten sterven. »

Andrew en Pauline zijn allebei een christelijk stel. Ze zijn al ouders van 3 kinderen en werken in Chili als ze horen dat Pauline weer zwanger is. Maar de echo van 18 weken onthult een witte vlek op de borst van de foetus. Het stel besloot toen terug te keren naar Australië.

Pauline vertelt haar getuigenis aan Eeuwigheid Nieuws.

“In Australië gingen we naar verloskundigen. Ze zeiden dat er een grote tumor was waar zijn longen zouden moeten zitten. Het was echt slecht. Ze had geen longen of luchtpijp. Voor mij was het als een kruispunt. Ik moest God om iets vragen. »

Op dat moment voelde Pauline zich echter niet legitiem om God om iets te vragen.

'Ik wist dat Jezus mijn Heer was, maar ik had niet het gevoel dat God mijn Vader was. Ik wist dat de Bijbel zegt dat God onze liefhebbende Vader is, maar ik voelde het niet in mijn hart. Ik voelde me niet in staat om hem iets te vragen. Ik wist dat Hij mij had gekozen, maar wie was ik om voor Hem te komen? »

De verloskundige adviseert de zwangerschap te beëindigen, wat Pauline en Andrew weigeren, en bevestigt dat de Bijbel spreekt van "de adem des levens".

“Ik heb zo gehuild. Uiteindelijk begonnen we te bidden dat God zijn wil zou doen. Als het zijn wil was om onze baby longen en leven te geven, doe het dan. Als het zijn wil was om haar naar huis te brengen en haar de pijn en het lijden van deze wereld te besparen, doe dat dan alsjeblieft. Elke ochtend werd ik wakker en bad om een ​​wonder, terwijl ik met mijn gezicht naar de zon stond en God dankte voor zijn genade. Elke avond ging ik echter naar bed met de gedachte aan zijn begrafenis. »

Het uur van de bevalling komt eraan.

“De dokters vertelden ons dat als ze zou huilen, ze zouden weten dat ze een klein beetje longen had en dat ze haar een kans zouden geven. Als ze niet huilde, zouden ze haar aan ons geven en haar in onze armen laten sterven. »

Maar ze huilde.

“Het was een beetje huilen, als een kitten. Ze wikkelden haar in en namen haar mee. Abi leefde. Het was een wonder. »

Ze onderging twee grote operaties en een periode waarin ze bijna dood was. Tijden waarin Pauline het uitriep tot God.

'Laat me alsjeblieft niet gaan. Het was de eerste keer dat ik me aan God vastklampte, als een Vader. »

Deze baby is nu vijf jaar oud. Vijf jaar waarin Pauline op God vertrouwde.

“Al die tijd heeft God ons gesteund. Meer nog dan het wonder van zijn leven en geboorte, steunde hij ons het hele jaar van overgeven en zo dicht bij de dood zijn. »

MC