Protestantse aanwezigheid in herhaling: Marion Muller-Collard nodigt u uit om samen met drie gasten de Bijbel te lezen

Eenentwintig eeuwen na Jezus Christus vinden drie gasten Marion Muller-Collard rond een tekst waar ze niets vanaf weten voor een bijbels avontuur. Deze zondag 13 november had Marion een afspraak gemaakt met Agnès Von Kirchbach, predikant en theoloog; Grégoire Moutel, hoogleraar rechtsgeneeskunde en gezondheidsethiek en Guibert Terlinden, gepensioneerd kapelaan. Een programma dat tot en met zondag in replay te vinden is op Francetv.

“Laat de doden hun doden begraven. »
Woord van Jezus
Evangelie van Lucas, hoofdstuk 9

Als chrysanten de kraampjes overstromen, als de paden van begraafplaatsen knikken met gele pompons, waar hebben we het dan over? Ik laat je raden… Een keer per jaar, begin november, staat de dood centraal in ons gezinsleven, ons innerlijke en intieme leven. En op de 1e van de maand zijn de begraafplaatsen vol...

Eens per jaar ? Wat ? Slechts één keer per jaar? Is dit de hele tijd dat we onszelf toestaan ​​de dood in de ogen te kijken? Slechts één dag op 365? En de 364 anderen dan, denken we daar niet meer aan?

Het zou me zeer verbazen als de dood jaarlijks slechts 0,0027 procent van onze gedachten in beslag zou nemen.

In galakleding, crisiologen, samenzweerders, apocalytologen, findumondisten, in carnavalsvermomming, de dood is overal. Op het nieuws, in de serie, op straat, in onze gezinnen, in onze wanhoop, in onze vermoeidheid, zelfs op onze feestjes.

Eerder, in Présence Protestante… Het ging over de waarde van het leven. Als het leven een prijs heeft, als deze prijs wordt geschat vanaf de baarmoeder van onze moeder tot aan de dood, vanaf PMA diepe sedatie, wat is het leven dan waard, wat is de dood waard?

Wordt deze prijs van ons leven gemeten in relatie tot de tijd die ons scheidt van de dood? Is er een universele ratio: hoe minder tijd je hebt om te leven, hoe kostbaarder elke seconde is? Of zou het juist het tegenovergestelde zijn: hoe meer tijd er over is om te leven, hoe meer een leven goud waard is? Ze zeggen "Lang leve de koning!" » en als we lijden, willen we het tegenovergestelde, de dood wordt een verlossing. Ingewikkeld.

De prijs van de tijd die ons scheidt van de dood is het onderwerp van Andrew Nicolls conceptfilm Time Out (2011). Zonder oordeel gaan Marion Muller-Collard en deze gasten om beurten de confrontatie aan met deze vraag. Ze openen soms verrassende deuren rond een tekst die aanspoort: de doden zijn niet meer, het leven gaat door. Laat de doden hun doden begraven.

Om het programma "XNUMXe eeuw na Jezus Christus - Quitter" te zien of terug te kijken, ga naar de website van Frankrijktv of YouTube. Je kunt Presence Protestante ook volgen op Facebook.

Christopher Zimmerlin, voor Protestantse Aanwezigheid