Vertragen... of je ritme vinden?

"Hou op multitasking productiever zijn”, “Vertragen om te slagen”, dit zijn de pakkende titels van de tijdschriften, programma's van opleidingsorganisaties, personal development coaches en bloggers /youtubeurs die ons aanbieden om ons te leren hoe we onze tijd beter kunnen beheren, om een ​​zekere rust in ons dagelijks leven te vinden.

CNatuurlijk wijzen sommige statistieken op de behoefte aan advies over tijdbeheer: in een onderzoek dat begin 2018 werd uitgevoerd, Harris Interactive geeft aan dat 53% van de Fransen zegt dat ze hun levenstempo zouden willen vertragen. Deze ambitie botst met het feit dat 65% van hen het gevoel heeft dat ze vaak geen tijd hebben om op een dag alles te doen wat ze willen. Ook deze neiging om langzaam leven (het tempo van het leven vertragen) en vermijden multitasking (niet meerdere dingen tegelijk doen) lijkt op te komen als een offensief tegen de samenleving waarin alles steeds sneller gaat, zoals de Duitse socioloog en filosoof Hartmut Rosa in 2010 beschreef in zijn boek Versnelling. Een sociale kritiek op de tijd. Maar moeten we allemaal vertragen?

Ken jezelf

Net als de lof voor snelheid, begint de lof voor traagheid met een basisbevel zoals: "Iedereen moet langzamer gaan" ! In de huidige samenleving wordt er alles aan gedaan om ons sneller te laten gaan (van transportmiddelen tot internetsnelheid of recenter virtuele assistenten, enz.). Meer en meer verbonden, in de vraag, zien we de taken elkaar snel opvolgen, zonder de tijd te hebben om op alle verzoeken te reageren. Moeten we allemaal vertragen? Kunnen we het ons echt veroorloven?

Dit gebod om te vertragen gaat voorbij aan een essentieel punt: het individuele aspect van onze relatie tot tijd. We zijn niet allemaal gelijk in het licht van de voorbijgaande tijd en zijn gevoelens: sommigen doen graag meerdere dingen tegelijk, waarom zou je ze voorkomen? Sommige mensen houden er niet van om hun activiteiten te plannen, waarom zou je ze dwingen? Sommigen gaan graag snel, waarom zou je ze dwingen langzamer te gaan?

Geconfronteerd met al deze vijandige neigingen, multitasking geprezen en vervolgens afgekeurd, van de ene versnelling naar de andere langzaam leven, lijkt het normaal om verloren te gaan. Dit komt simpelweg omdat de relatie tot tijd complex is, niet alleen verbonden met de samenleving, maar ook met het individu zelf en met de situaties waarin hij moet leven. Met andere woorden, iedereen heeft zijn eigen relatie tot tijd: het is beter om elkaar te kennen dan te bezwijken voor mode die niet bij ons past (bijv. "slow life" voor iemand die graag haast heeft, multitasking voor iemand die graag dingen doet, één ding tegelijk).

Test: ben je polychroon?

Hoe sta jij tegenover het verstrijken van de tijd? Ben je meer gericht op de toekomst, het verleden? Vind je het leuk om meerdere dingen tegelijk te doen? Omdat ieders individuele relatie met het verstrijken van de tijd het gedrag beïnvloedt, hebben onderzoekers in de managementwetenschap schalen ontwikkeld die deze individuele relatie tot tijd meten.

Dus om te weten of je maar één ding tegelijk hoeft te doen, of meerdere taken tegelijk, kun je jezelf gewoon de vraag stellen wat je leuk vindt, dat wil zeggen in dit geval d '' je diploma beoordelen van polychroniciteit. Om dit te doen, is niets eenvoudiger, u hoeft alleen maar aan te geven in hoeverre u het eens bent met elk van de volgende zinnen op een schaal van 1 (helemaal niet mee eens) tot 5 (helemaal mee eens):

• Ik werk liever elke dag aan meerdere projecten dan dat ik er een afmaak en dan doorga naar de volgende.
• Als ik meerdere opdrachten heb, schakel ik liever van de ene naar de andere dan dat ik er één tegelijk doe.
• Ik word veel meer betrokken bij wat ik doe als ik kan schakelen tussen verschillende taken.
• Ik werk liever aan meerdere projecten dan dat ik mijn inspanningen concentreer op slechts één.
• Als ik een taak moet afmaken, doe ik dat graag afgewisseld met andere taken.

(Test aangepast van Multitasking-voorkeureninventaris door Popowski en Oswald (2010))

Hoe hoger je score, hoe meer je jezelf terugvindt in de gepresenteerde zinnen en dus hoe meer je bent wat een polychroon wordt genoemd. Dat wil zeggen, je houdt van multitasken. Het is je ware aard, ongeacht de omstandigheden. In dit geval is het in uw eigen belang om een ​​multitasking-modus te kiezen. Omgekeerd, als de meerderheid van u het niet eens is met deze zinnen, moet u zich op één taak tegelijk concentreren, aangezien u een monochroon bent.

Onze relatie tot tijd is persoonlijk maar ook veelzijdig. De voorbeelden met betrekking tot het concept van vertragen, multitasking, zijn bedrijfsplanning tegenwoordig de meest twijfelachtige in ons dagelijks leven. Ze vormen echter slechts een deel van onze relatie tot de individuele tijd.

Een relatie tot tijd die ons gedrag dicteert

In 2018 wilden we een Overzicht van de vele facetten van onze relatie tot tijd. Het blijkt dat veel van ons gedrag wordt bepaald door onze individuele relatie tot het verstrijken van de tijd in het algemeen, of specifiek tot het verleden, het heden of de toekomst.

Bijvoorbeeld, het geven van uw tijd aan anderen (vrijwilligerswerk) zodra u met pensioen gaat, zou afhangen van hoe u de resterende tijd ervaart als u ouder wordt. Hetzelfde geldt voor de aankoop van spaarproducten, wat noodzakelijkerwijs een projectie inhoudt in de toekomst, wanneer we zullen verdwijnen en dus een erfenis moet worden overgedragen. Wat de tegenwoordige tijd betreft, zal het leuk vinden om twee dingen tegelijk te doen (polychronie), of je gestimuleerd te voelen door het feit dat je haast hebt (of omgekeerd, een hekel aan haast hebben), een impact hebben op de keuze van een winkelformule voor het kopen van eten.

Veel keuzes in ons dagelijks leven worden, heel vaak onbewust, gedicteerd door onze relatie tot individuele tijd, door deze 'persoonlijkheidskenmerken gekoppeld aan tijd' die we zojuist noemden. Ze zijn min of meer diep in ons verankerd. Zo kunnen bepaalde trends in timemanagement indruisen tegen onze persoonlijkheid! Vandaar onze moeilijkheden bij het opvolgen van bepaalde adviezen: jaag op het natuurlijke, het komt terug in galop!

De effecten van wachttijd

Tegelijkertijd varieert de perceptie van een verstreken tijd ook al naar gelang de context en de activiteit waarin het individu zich bevindt. Meestal heeft het niets te maken met de daadwerkelijk verstreken tijd. Schematisch lijkt de onbezette tijd langer. Denk bijvoorbeeld aan de wachttijd bij de kassa. Ook de muziek, de kleuren, de presentatie van de informatie (voorbeeld: geschatte wachttijd) hebben een grote invloed op de gepercipieerde duur. Tot slot leiden complexe of nieuwe activiteiten tot een overschatting van de tijd om ze uit te voeren.

Maar ook hier is het moeilijk om de effecten van deze wachttijd te veralgemenen, omdat alles afhangt van onze individuele relatie tot tijd. In de rij bij de kassa van een supermarkt kunnen degenen die graag hun taken plannen ongeduldig worden, gezien de vertraging in hun takenlijst van de dag (takenlijst), terwijl de polychronische volgelingen van, multitasking, kunnen van de gelegenheid gebruik maken om hun e-mails te beantwoorden!

Dus wat te doen? Vertragen ? Meerdere dingen tegelijk doen? Versnellen? Ten slotte, in de moderne samenleving, die ons biedt om koste wat kost te vertragen, is het ongetwijfeld meer de toereikendheid tussen zijn individuele tijd en zijn gedrag die de bron van voldoening is.

Andrea Gourmelen, hoofddocent managementwetenschappen (marketing), Université de Montpellier en Jeanne Lallement, Docent Managementwetenschappen, gespecialiseerd in marketing, Universiteit van La Rochelle

Dit artikel is gebaseerd op onderzoek gepubliceerd in het tijdschrift "Onderzoek en toepassingen in marketing"het opsommen en samenvatten van het werk van 25 jaar marketingonderzoekers over de relatie tot tijd en de invloed ervan op consumptiegedrag.

La versie originale van dit artikel is gepost op The Conversation.