Verenigd Koninkrijk: toen tweede kerstdag vooral een dag van dienstbaarheid aan de meest precaire mensen was

Het was een paar dagen geleden tweede kerstdag, een zeer commerciële dag in verschillende landen van het Gemenebest. Lange tijd was deze dag echter een feestdag waarop we ons wendden tot anderen zoals Stefanus, de eerste bekende christelijke martelaar die op 26 december werd gevierd. 

Op Sint-Stefanusdag, de dag na Kerstmis, concurreren de tradities en idealen met de verkopen waarop klanten zich haasten. In een artikel van 20 december gewijd aan deze beroemde "Tweede Kerstdag", bevestigt National Geographic met ironie dat de naam van dit evenement niets te maken heeft met de noodzaak om de geschenken terug te brengen naar de winkels die niet bevallen. Er is inderdaad geen sprake van consumentisme in de oorsprong van de naam.

Op deze dag zingen de Britten het lied "Good King Wenceslas", dat in verschillende films terug te vinden is, zoals de beroemde "Love Actually" met Hugh Grant die een premier uitbeeldt die het voor kinderen zingt. Een lied dat de legende vertelt van een koning geborduurd rond het leven van Sint Wenceslas, hertog van Bohemen, hertog die zich zorgen maakt over de armen. Hij zegt dat de koning de "diepe, frisse, gelijkmatige" sneeuw trotseerde om te helpen een arme boer tijdens Saint-Etienne en eindigt met een oproep om de behoeftigen te zegenen.

Een traditie van naastenliefde in de Anglicaanse Kerk

De National Geographic herinnert eraan dat er verschillende mogelijke oorzaken zijn voor dit festival, waarvan de naam teruggaat tot rond 1830.

In de afgelopen eeuwen kregen arbeiders, bedienden of bezorgers fooien op deze dag. Een andere mogelijke oorsprong van de feestdag is dat bedienden op tweede kerstdag naar huis werden gestuurd met restjes van de maaltijd, terwijl hun werkgevers ook genoegen namen met restjes. Sommige historici hebben een andere theorie die het gebruik van het woord "boksen" koppelt aan donatieboxen die tijdens de advent in de tweede en derde eeuw na Christus in kerken werden opgesteld; op tweede kerstdag waren ze open en werd er geld aan de armen gegeven.

Tegenwoordig zijn nog maar weinig Britten bekend met deze traditionele dozen, observeren Christianity Today. Toegegeven, we geven nog steeds fooien aan handelaren, maar het gevoel van christelijke naastenliefde is niet langer wijdverbreid, de geest van gemeenschap en dienstbaarheid vervaagt.

Stephen Cottrell, de anglicaanse aartsbisschop van York, is niet van plan de geest van de partij op te geven: "Voor mij zal tweede kerstdag altijd en vooral St. Stephen's Day zijn". Het derde teken van de Church of England specificeert dat “de christelijke kalender ons herinnert aan de herinnering aan de eerste christelijke martelaar, de dag na de viering van de geboorte van Jezus. Er zijn geen gezellige stallen toegestaan. Als we ervoor kiezen om dit kind te volgen, zullen er uitdagingen zijn, zullen er conflicten zijn, zullen er gevolgen zijn”. En de predikant voegt eraan toe dat 26 december voor hem “een wandeling, een koude kalkoen, bubbels […] maar ook een kerk” is.

In het hele koninkrijk houden verschillende gemeenschappen deze traditie van liefdadigheidsdonaties in stand, waarbij alleenstaanden en gezinnen lunchen. Dit is bijvoorbeeld het geval bij de St. Paul's Church in het centrum van Londen, die ongeveer honderd platen aanbiedt.

In de Sint-Stefanuskerk (Saint Etienne) vergeten we niet dat het religieuze gebouw een getuigenis van naastenliefde is. Rijke inwoners lieten het gebouw halverwege de XNUMXe eeuw bouwen, zodat stadsdienaren niet hoefden te reizen en tol te betalen om te aanbidden. De naam van de kerk roept de diaconale dienst van Stephen op, het is als "een diaken, een dienaar voor de dienaren van de stad", volgens Andy Todd die daar dienst doet als priester.

Deze voormalige fabrieksarbeider herinnert zich de commerciële tweede kerstdagen die "erg teruggetrokken en een beetje oppervlakkig aanvoelden" en beleeft de dag nu met meer diepgang: "Naar St. Stephen komen en deze speciale dag benadrukken, is een echte viering van gemeenschap en dienstbaarheid".

Jean Sarpedon