Zonder piloot vestigt de ENA zich op het platteland van Frankrijk [OPINIE]

In de hitte van de zomer presenteert een discrete ervaring, ver van de steden, zich als een wereldprimeur. Het vindt plaats ten zuiden van Tours tussen Châteauroux en Châtellerault, in Brenne, een natuurpark dat bekend staat om zijn duizenden vijvers. Sinds half juli is een soort Google-auto van de velden bedient vier dorpen van de Indre met pittoreske klanken: Mézières-en-Brenne en Martizay, via Paulnay en Azay-le-Ferron. De verbinding beslaat 17 km in 36 minuten heen en terug, met vier of vijf ritten per dag. Deze gratis dienst voor gebruikers betreft zes inwoners per km2, tien keer minder dan op landelijke schaal. Het duurt tot 31 december.

De beleving is onderdeel van het programma Experimenten met autonome shuttles (EN). Het mobiliseert een tiental laboratoria, bedrijven en overheidsdiensten onder auspiciën van de Gustave Eiffel-universiteit in Lyon. Het bedrag is bijna 800 euro, de helft geïnvesteerd door het Franse Agentschap voor Milieu en Energiebeheer (Ademe). Het voertuig wordt geassembleerd door het Franse bedrijf Milla, gevestigd in Meudon (Hauts-de-Seine). Deze start-up levert de SNCF al Flexy spoor-weg-shuttles, deze 000% elektrische oplossing die is ontworpen om de toegang voor plattelandsgemeenschappen tot stations en de trein te vergemakkelijken. De eerste Flexy-shuttle rijdt vanaf 100 op een pilotlijn.

Degene die de Brenne oversteekt is een roze, groen en blauwe bestelwagen – die niet te onderscheiden is van een gewone minibus, afgezien van LiDARS-sensoren (laser remote sensing) en enkele uitsteeksels. Als hij zonder chauffeur rijdt, gaat hij nooit harder dan 50 km/u. Het stuur draait vanzelf, maar een bestuurder kan de controle terugkrijgen om bijvoorbeeld een slecht geparkeerde auto in te halen. Het remmen wordt als een beetje abrupt beschouwd. De hindernissen zijn niet altijd dezelfde als in de stad. Wat te doen met hoog gras dat de sensoren kan storen? Hoe gedraag je je voor een zwijn? Meer in het algemeen, hoe beoordeel je een landschap dat varieert met de seizoenen? Dit zijn enkele van de vragen die in studie zijn.

“We zijn niet op zoek naar een technisch experiment, maar eerder naar een maatschappelijk experiment”, echter tempert Jean-Bernard Constant, geïnterviewd door AFP. Digital manager bij de gemeente Cœur de Brenne, de eerste landelijke site die dit onbemande voertuig testte, de man is ervan overtuigd dat “de autonome shuttle is een oplossing voor het platteland”. « We weten het goed, hij voegt toe, dat wat het transport kost degene is die rijdt. Zonder chauffeur wordt mobiliteit financieel mogelijk. » Ook voor lokale gekozen functionarissen is deze levensgrote ervaring geen publiciteitsstunt. In hun ogen is het zelfs een voorbode van de toekomst.

De  iedereen ontmoet daar, zowel kleine steden in een staat van budgetschaarste als inwoners die worden gestraft door onbetaalbare benzineprijzen. Jean-Bernard Constant stelt zich al voor, "over een paar jaar", “een vloot van kleinere voertuigen die op verzoek mensen oppikken om ze naar hun afspraken te brengen of boodschappen te doen”. Door ook de minder mobiele bevolking te verplaatsen (jongeren zonder vergunning, mensen zonder auto of ouderen), zou dit systeem de inwoners ervan weerhouden Brenne te verlaten, een land van 5000 zielen dat net als zovele anderen getroffen is door demografische erosie.

Zullen deze autonome shuttles een revolutie teweegbrengen in de zogenaamde "perifere" gebieden en ze al hun aantrekkingskracht teruggeven? Is de automatische piloot een wondermiddel? Jean-Bernard Constant benadrukt de maatschappelijke dimensie van deze ervaring. Hij heeft gelijk. Mobiliteit is minder een kwestie van middelen dan van representatie. Zij is het die het beeld van mijn autonomie bepaalt. Als iedereen mobiel is, wordt niet mobiel zijn als een vloek gezien. Als je zijn auto neemt, kom je in de wereld van activa. Als u stopt met autorijden, komt u in de wereld van verpleeghuizen. Ik besta zolang ik rijd. De prijs van mijn vrijheid wordt dus verward met de prijs aan de pomp, vooral onder onze ouderen, van wie velen op het platteland wonen.

Zullen ze hun auto willen ruilen voor de bus? Het is de shuttle die autonoom is, niet degenen die erin rijden. Zullen na de gele hesjes het isolement van Covid en de koopkrachtdaling voldoende zijn om de plattelandsbevolking te overtuigen van vervoerswijze te veranderen? Als je naar een station moet, waarom niet.

Plattelands- en stadsbewoners hebben een omgekeerde relatie met mobiliteit. Op het platteland dwingen de afgelegen ligging en de lage dichtheid mannen tot het vormen van relaties. Onder autonomie wordt verstaan ​​de permanente mogelijkheid om anderen te bereiken, zonder echter van hen afhankelijk te zijn. In de stad is het omgekeerd: je kunt anderen negeren terwijl je geniet van een oneindig aantal diensten, zonder dat je met de auto hoeft te reizen. Thuisbezorging van maaltijden, als ze een hit zijn op het vasteland van Frankrijk, is een mislukking in landelijke gebieden. De supermarkt, voor de kerk, reproduceert het dorpsplein, een plaats van gezelligheid waar men vrij moet kunnen gaan, op straffe van sociale dood.

Louis Daufresne

bron: France Bleu

Dit artikel is gepubliceerd van Selectie van de dag.