Gevoel van niet echt bekeerd te zijn, verlangen naar seksuele vrijheid: jonge evangelicalen uit Quebec verlaten hun kerken
In Quebec zijn jonge mensen geboren uit evangelische ouders van de eerste generatie niet aangesloten, niet overtuigd van bekering ondanks hun inspanningen of omdat ze niet langer afgestemd zijn op de kerken op het gebied van seksualiteit.
Benjamin Gagné is de auteur van een masterscriptie aan de Universiteit van Montreal getiteld "Disaffiliatie onder evangelicals van de tweede generatie in Quebec: onbereikbare bekeringen en seksuele zuiverheid". Zijn conclusies waren gepubliceerd afgelopen januari in het tijdschrift Religious Sciences.
De auteur selecteerde slechts zes mannen en zes vrouwen, tussen de 18 en 35 jaar oud. Vanwege het kleine aantal proefpersonen is de studie niet bedoeld om uitputtend te zijn, maar om een zinvol begrip te krijgen van "enkele van de sociale logica's in het proces van evangelische onthechting".
Terwijl de laatste volkstelling in 2011 de evangelicalen op tussen de 150 en 000 personen plaatste, blijft het vertrek van jongeren uit evangelische bijeenkomsten niet onopgemerkt. De moeilijkheid om ze te rekruteren voor een studie ligt in het feit dat de disaffiliates zich niet op specifieke locaties bevinden. Een oproep op Facebook en de hulp van een kerkelijke vereniging en een gemeente maakten het mogelijk om er een paar te vinden.
De zorg om geboren te worden uit bekeerde ouders
De ouders van deze jonge mensen zijn bekeerlingen van de eerste generatie, tijdens de opwekking in de jaren zeventig, die breken met de familietraditie door voor hun eigen geloof te kiezen.
Maar in het volgende decennium "verliezen grote collectieve idealen, zoals de evangelische beweging, de bevolking en "betere retentie van jonge mensen in het milieu".
Hoewel de ouders getuigen van hun bekering en een diepe breuk markeren tussen hun verleden en hun nieuwe leven, weten de jongeren die in deze omgeving zijn opgegroeid niet noodzakelijkerwijs hoe ze hun bekering moeten dateren, beschrijven, en kunnen ze angstig worden wanneer ze vergelijken met de eerste generatie:
"Wat we in de kerk hoorden [. . .] het discours dat naar voren werd gebracht en dat in die tijd een platform had, was het discours van de eerste generaties christenen. Alles ging mis in hun leven, en ze kwamen in contact met Jezus, en dan is er evangelisatie en dat was de revolutie in hun leven! (Fannie, 32 jaar oud)"
Gekweld "door het gebrek aan bekeringservaring", zeggen de deelnemers dat ze de "bekeringsgebeden" hebben vermenigvuldigd. Slechts drie van hen slaagden er echter niet in om zichzelf in hun jeugd gerust te stellen. Voordat ze 14 jaar oud was, vroeg Fannie zich altijd af: "OK! Maar ik ben bekeerd?"
Seksualiteit en onthechting
Neuf des participants déclarent que la sexualité a été déterminée leur désaffiliation, après avoir vécu dans le contexte de la purity culture importée des États-Unis où un accent très fort est mis sur l'abstinence sexuelle hors-mariage et la répartition des rôles dans le koppel.
Gagné benadrukt dat het niet de "kritiek op een strikte moraal" is die verrast, maar "de oververtegenwoordiging ervan in de verslagen van de geïnterviewden". Het ideaal van seksuele zuiverheid "fungeert als een van de krachtigste mechanismen van evangelische verbondenheid" ("alles of niets"), en de keuze om het niet te volgen impliceert een fundamentele breuk.
Deze jonge mensen zijn gefrustreerd door de reinheidscultuur die, in tegenstelling tot andere strikte benaderingen van seksualiteit, geluk, vooral spiritueel geluk, afhankelijk maakt van kuisheid. Als volwassenen sluiten sommigen zich af en leven hun seksualiteit naar eigen goeddunken. Drie van de vier die trouwden waren teleurgesteld in hun ideaal, scheidden en braken met de kerk.
Drie van hen zagen hun vertrek als een bevrijding, omdat "ze niet langer hoeven te onderhandelen met dit traject van zuiverheidscultuur, noch een significante ervaring van religieuze bekering hoeven te produceren".
Jean Sarpedon
