
Tijdens onze verslag in Onderdompeling in Polen in Krakau, spraken we met verschillende Oekraïense vluchtelingen die ermee instemden ons hun verhaal te vertellen. Ontdek Nina's ontroerende getuigenis.
We zijn in Krakau, in een vluchtelingencentrum gerund door Serve The City. Vanaf de eerste uren van het conflict heeft deze christelijke organisatie alles in het werk gesteld om een huurhuis te vinden dat hen in staat zou stellen de stroom Oekraïense vluchtelingen die aan de grens arriveerden op te vangen.
Na een aantal weken van vergeefse zoektochten, vonden ze eindelijk een huis dat we konden bezoeken. Een opvangcentrum voor vluchtelingen bestaande uit verschillende kamers, keukens, woonkamers, een eetzaal, een kleine tuin en een terras. Tijdens ons bezoek waren er 35 mensen.
In dit centrum ontmoetten we Nina. Nina is 88 jaar oud, ze is dichteres en komt uit Donbass, een regio die sinds 2014 door Rusland wordt bezet.
Ze arriveerde op 9 april in Polen met haar 63-jarige dochter na drie slopende dagen reizen met de trein. Nina vertrouwt ons de angst toe die ze voelde, in het licht van de onophoudelijke bombardementen en die haar ertoe aanzette om te vertrekken.
Ze vertelt ons dat de dag na haar vertrek het treinstation dat ze moesten ontvluchten werd gebombardeerd en verwoest, waarbij verschillende doden en gewonden vielen. Op de dag van onze ontmoeting was Nina al meer dan een maand in dit centrum, waar ze zich veilig voelde.
" Ere zij God ! ", " God zij dank ! “Zegt de tachtigjarige die dolblij is met een dak, eten, een bed en zelfs een kerk in Krakau.
Als de toekomst voorlopig onzeker is, zegt Nina dat ze op God vertrouwt voor de toekomst. 'God zal beslissen, ik vertrouw hem', zegt ze.
De dag voor ons verslag hoorde ze van de dood van de beste vriend van haar kleinzoon. Hij was 13 jaar oud. Een door geweervuur getroffen gebouw stortte bovenop hem in. Ondanks haar moed en vastberadenheid had Nina moeite om haar tranen in te houden toen ze ons over dit moeilijke verhaal vertelde.
De 88-jarige dichteres stond erop ons aan het einde van ons interview een van haar gedichten voor te lezen. Als de taalbarrière ons niet toeliet de betekenis van zijn tekst te begrijpen, was de emotie voelbaar.
Camille Westphal Perrier
Ontdek ons verslag in onderdompeling in Polen, waar we Oekraïense vluchtelingen ontmoetten: