Getuigenis van een predikant na drie weken missie in Armenië: welke toekomst voor het land?

Als een derde generatie Fransman van Armeense afkomst, werd ik laat wakker met mijn Armeensheid. Ik vond mijn Armeense roots, haar cultuur, haar geschiedenis en haar christelijk geloof pas in mei 68. Ik ben geen politicus. Het doel van mijn alarmkreet is niet om deel te nemen aan het spel van machtsstrijd die verdelen en verzwakken. Maar als een herder (Hoviv, in het Armeens), geestelijk leider binnen ons volk, is het mijn plicht om vragen te stellen.

Na meer dan dertig jaar humanitaire missies in Armenië keer ik voor het eerst verdrietig, bezorgd en pessimistisch terug over de toekomst van ons land.

Nooit in lange tijd hebben onze mensen met zoveel onzekerheid en onzekerheid geleefd over hun heden en hun toekomst. Nog nooit was ons volk zo alleen, geïsoleerd en verdeeld. Ik ontmoette een depressieve, angstige bevolking, die niet meer weet waar haar hulp vandaan zal komen.

Als een derde generatie Fransman van Armeense afkomst, werd ik laat wakker met mijn Armeensheid. Pas op 23-jarige leeftijd leerde ik de Armeense taal, het was aan het begin van mijn pastorale bediening. Ik bezocht "Sovjet" Armenië voor het eerst in 1980 op 30-jarige leeftijd op uitnodiging van Catholicos Vasken I.

Maar het was de verschrikkelijke aardbeving van 7 december 1988 die me diep schokte, tot op het punt dat ik een voor en na in mijn leven markeerde.

Van al mijn solidariteitsverplichtingen met mijn mensen die al bijna 30 jaar gekneusd zijn, is het gebied van het epicentrum van de aardbeving een van mijn favorieten in mijn acties om het herstel van deze kinderen en gezinnen te helpen. Ook deze zomer waren we met een team van 12 vrijwilligers uit Frankrijk: dokters, leerkrachten, animatoren… we waren in het veld in contact met kinderen, jongeren en hun families.

Ik ben geen politicus. Het doel van mijn alarmkreet is niet om deel te nemen aan het spel van machtsstrijd die verdelen en verzwakken. Maar als Shepherd (Hoviv), spiritueel leider binnen ons volk, is het mijn plicht om onze huidige leiders te ondervragen over het bestuur van ons land en om hem onze zorgen te uiten, onze zorg om een ​​Armenië te zien dat een vredig, veilig klimaat heeft , met respect voor de verschillende politieke, religieuze, culturele, economische en sociale krachten.

Geconfronteerd met de vele gevaren die ons bedreigen, is het dringend noodzakelijk om een ​​verenigd front te vormen, zoals we hebben ervaren tijdens de overwinning van Sardarabad op 28 mei 1918. Zelfs als de internationale situatie is veranderd, worden we in 2022 met dezelfde gevaren en uitdagingen geconfronteerd hetzelfde blijven. Op hetzelfde kwaad moeten we dezelfde antwoorden geven. Onze mensen zijn erg gehecht aan de Bijbel. De Madenataran en duizenden manuscripten, meestal gerelateerd aan bijbelteksten, herinneren ons hieraan.

Psalm 23, geschreven door koning David, is van brandende actualiteit. Het begint als volgt:

“De Heer is mijn Herder, ik zal niet ontbreken, Hij laat mij neerliggen in groene weiden, Hij leidt mij door stille wateren. »

Ons Armeense volk, in Armenië en in de diaspora, heeft herders, leiders nodig, zowel op het niveau van de regering, politieke partijen, mannen van de kerk als actoren van nationale vernieuwing. Ware herders volgens Psalm 23, die zich bekommeren om het welzijn van elk lid van de bevolking dat vandaag in angst en onzekerheid leeft.

De rol van de Herder, van onze leiders, is om te zorgen voor de goede gezondheid van de kudde, om haar te leiden op de paden van gerechtigheid, om te zorgen voor haar voedsel, haar veiligheid in het aangezicht van gevaar, om te troosten en te zorgen voor de kwetsbaarder, om elk schaap tot bloei te laten komen en solidariteit te tonen met de andere leden van de kudde. En het laatste vers van Psalm 23 eindigt met een toekomstperspectief van geluk en hoop dat ik u laat lezen.

Met deze bescheiden boodschap wil ik een klokkenluider zijn na mijn terugkeer uit Armenië.

Getuigenis van Pastoor Gilbert Leonian terug van zijn missie van drie weken in Armenië.

Hoop voor Armenië is lid van het collectief ASAH.

Afbeelding: met dank aanHoop voor Armenië