Een Iraanse christen hekelt de marteling van het doorzoeken van kleding in detentie
"We moesten ons uitkleden en de cipier doorzocht onze lichamen met haar handen. Elke keer voelde ik me vreselijk."
Shadi Noveiri is een Iraanse christen van islamitische afkomst. Beschuldigd van "handelen tegen de veiligheid van het land" vanwege haar lidmaatschap van een tak van de christelijke gemeenschap, bracht ze 40 dagen door in de gevangenis van Lakan. Ze was toen nog maar 25 jaar oud.
"Een van de ergste gevangenissen, een van de meest onhygiënische in Iran", zegt ze alvorens toe te voegen, "de andere gevangenen vertelden me: 'Als ze een gevangene willen straffen, of hem in ballingschap willen sturen, sturen ze hem naar de gevangenis van Lakan.'"
Ze vertelt om Article18 ondervragingen in het detentiecentrum van het Ministerie van Inlichtingen in Rasht. Ze hekelt fouilleringen als emotionele en psychologische marteling.
"We moesten ons uitkleden en de cipier doorzocht onze lichamen met haar handen. Elke keer voelde ik me heel slecht. Een keer werd ik boos en zei tegen haar: 'Hoe vaak moet je deze inspectie doen?' Toen schreeuwde ik hardop. Ik huilde zo hard en met heel mijn hart, en de officier werd boos en begon met mij mee te huilen."
Toen werd de laatste verontrust door de woorden van de gedetineerde christen.
"'Ik ben hier vanwege mijn geloof en omdat ik christen ben!' Ik zei: "Ik heb niets verkeerds gedaan! Ik heb geen enkele misdaad begaan die het waard is dat je je zo gedraagt! De officier was erg van streek door mijn woorden."
Nog geen maand na haar vrijlating uit de gevangenis vertrok Shadi naar Turkije, waar ze nu 7 jaar woont. Ze zegt nu "op weg naar herstel" te zijn, mede dankzij een counselor en een seminar over traumabewustzijn georganiseerd door Article18. Ze werkt voor een christelijke satelliettelevisiezender, Mohabat TV.
MC
