546 kilo afval in je woonkamer: wat als augmented reality het milieu te hulp schiet?

Onze relatie met het milieu wordt vaak vertekend door sociale wenselijkheid: vandaag is het bijvoorbeeld moeilijk om zich publiekelijk uit te spreken tegen het behoud van het milieu. Hoewel de overgrote meerderheid van de respondenten daarom zegt voorstander te zijn van de bescherming van de planeet, vertaalt dit zich niet altijd in het aannemen van een meer deugdzame levensstijl, actievere steun voor beleid, organisaties of industrieën die het milieu respecteren.

Met andere woorden, we blijven een afwijking waarnemen: het daadwerkelijke gedrag niet komt niet overeen met de verklaarde attitudes.

Een verklaring voor de inertie die specifiek is voor dit gedrag ligt in de abstracte aard van de gevolgen van onze acties op de planeet: ze zijn geografisch ver weg, in de tijd, onzeker en hebben niet altijd invloed op de bevolkingen waarmee we in de buurt zijn. We hebben het hier over "psychologische afstand" : individuen voelen zich minder beïnvloed door gebeurtenissen die als "verder" worden ervaren in ruimtelijke, temporele, sociale of hypothetische termen. Het fenomeen vol spelen over milieukwesties.

Naast stimulerende of bindende maatregelen lijkt het daarom belangrijk om individuen te helpen de milieu-impact van hun beslissingen beter te begrijpen door hun gevolgen, vaak ver weg in ruimte of tijd, zichtbaar en opvallend te maken in het "hier" en het "nu". Dit zou hen helpen deugdzamer gedrag aan te nemen en hen aanmoedigen om aan te dringen op de implementatie van milieuvriendelijk beleid. Studies hebben aangetoond dat dit een goede manier is om dit allemaal te promoten ankerplaats bieden in een vertrouwde omgeving en echt. Wat als augmented reality-tools, door de psychologische afstand te verkleinen, ons zouden helpen?

Dit is het idee dat centraal staat in het project Pas op. Het werd ontworpen door teams van het centrum van het National Institute for Research in Digital Science and Technology (Inria) van de Universiteit van Bordeaux, het laboratorium voor experimentele economie van de Burgundy School of Business in Dijon (LESSAC) en het International Centre for Research over milieu en ontwikkeling in Parijs.

Iedereen heeft zijn eigen gigantische prullenbak

Laten we eens kijken naar objecten die bij iedereen bekend zijn: huishoudelijk afval. Zowel in de stad als op het platteland hoopt ons afval zich niet op in of voor ons huis. Onze schoonmaakdiensten werken naar behoren, met wekelijkse ophalingen die iedereen de mogelijkheid geven om gemakkelijk zijn afval kwijt te raken.

Deze situatie, hoe comfortabel ook, stelt ons niet in staat om de omvang van het afval dat we produceren te visualiseren. In Frankrijk produceert volgens cijfers van Eurostat voor 2019 een individu gemiddeld 546 kilo huishoudelijk afval per jaar. Maar hoe het te vertegenwoordigen?

Juist omdat het complex is om een ​​representatie van dit cijfer te vormen, is het moeilijk om individuen aan te moedigen dit aantal te verminderen. Sommige acties werken al in deze richting. In Lyon bijvoorbeeld, als onderdeel van het Global Getaway-project, een kortstondig werk van de kunstenaar Friendly Liu, dat een gigantische prullenbak werd tentoongesteld aan voorbijgangers, in een poging om individuen te helpen nadenken over hun afvalproductie.

In onze optiek kan het nog beter door iedereen te laten zien sa gigantische prullenbak. In ons project gebruiken we hulpmiddelen voor "gelokaliseerde visualisatie". (ingebedde gegevensrepresentaties): statistische gegevens worden weergegeven in de buurt van de fysieke ruimtes, objecten of personen waarnaar ze verwijzen. Zo kunnen we bijvoorbeeld in een vertrouwde omgeving weergeven hoeveel afval een individu per week, per jaar of gedurende zijn hele leven produceert.

Mogelijk gemaakt door augmented reality, stellen ze kijkers in staat om de cumulatieve cijfers in context te interpreteren. Het gaat erom ze ertoe aan te zetten actie ondernemen in de fysieke wereld naar aanleiding van verkregen informatie.

Informeer en zet aan tot actie

Onze eerste laboratoriumtesten toonden aan dat bij deze visualisaties de emotionele respons groter blijkt te zijn dan wanneer de gegevens op een meer traditionele manier worden gecommuniceerd met figuren, grafieken of afbeeldingen die op een computerscherm worden weergegeven. Verder vonden de deelnemers de afvalvisualisaties geloofwaardig, realistisch, informatief en betrouwbaar, en lijken ze mee te wegen in hun beslissing.

De ontwikkeling van deze tools op grotere schaal lijkt niet gek: ze zijn eenvoudig, gemakkelijk aan te passen aan ieders consumptie en voor iedereen begrijpelijk. Technische en uitrustingsbeperkingen zijn ook minimaal: in sommige gevallen kunnen eenvoudige smartphones worden gebruikt om de illusie van augmented reality te creëren.

In andere gevallen kunnen zelfs meer meeslepende apparaten, zoals augmented reality-headsets, honderden deelnemers blootstellen aan zinvolle en impactvolle gebruikerservaringen. Onze tools zijn gemakkelijk te gebruiken in de klas, en in die zin zal augmented reality ons in staat stellen om studenten en middelbare scholieren beter uit te leggen welke problemen samenhangen met het mechanisme van het delen van een "gemeenschappelijk goed".

Milieuvriendelijke actie houdt rechtstreeks verband met een ingrijpende verandering in onze levensstijl. Deze verandering kan alleen plaatsvinden als ze wordt begrepen, geaccepteerd, begeleid en aangemoedigd. De nieuwe onderwijsbenaderingen op dit gebied, zoals die we aanbieden met augmented reality, lijken een interessante kans om te grijpen voor de opbouw van een duurzame, rechtvaardige en wenselijke toekomst.

Angela Sutan, hoogleraar gedragseconomie, Bourgondische School of Business ; Ivan Ajdukovic, Collega Professor, Bourgondische School of Business et Martin Hatchet, Onderzoeksdirecteur, Inria

Dit artikel is opnieuw gepubliceerd vanaf The Conversation onder Creative Commons-licentie. Lees deorigineel artikel.