Zondag op Présence Protestante (Frankrijk 2) een programma over “God, de schepping en de Polynesiërs”

Dit is een herhaling. De documentaire God, Creation and the Polynesianen werd in eerste instantie uitgezonden op 19 februari 2023.

Elke maand, op de 3e zondag, laten de documentaires van Présence Protestante ons de protestantse wereld ontdekken: getuigenissen van de genade van God, portretten van hen die haar delen, die leven, die haar baren.

In den beginne was het Woord en het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes 1

Maeva, manava, van de Kerk van God in Polynesië, aan hen die geheiligd zijn in Jezus Christus, geroepen om heiligen te zijn, en aan allen die waar dan ook de naam aanroepen van onze Heer Jezus Christus, hun Heer en de onze: genade en vrede zij u van God onze Vader en de Heer Jezus Christus! Wees, beste lezer, beste lezer, welkom onder het Maohi-volk. De mensen van Frans-Polynesië groeten u.

Velen van jullie kennen ons grote eiland, Tahiti, bij naam, maar weinigen hebben de reis gemaakt omdat we zo ver van Frankrijk zijn. Vanuit de metropool is het bijna twee dagen vliegen om ons te komen ontmoeten. Onze eilanden liggen midden in de Stille Zuidzee. De grootste, Papeete, ligt op 16 km van Besançon. Ons land in Frans-Polynesië vormt een Overzees Land (POM) van 121 archipels en 5 eilanden. We kennen elkaar zo weinig...

Deze paar regels zouden geschreven kunnen zijn door Mitema Tapati, pastoor van de Maohi Protestant Church, een van de sprekers in de documentaire van Julie Clavier, God, de schepping en de Polynesiërs.

Om te begroeten en te ontmoeten, moeten we onze woorden aanpassen. "In den beginne was het Woord". Wat was dat Woord? Frans ? Maohi? Zeker niet. Wat is dit Woord voor ons? Hoe vertaal ik deze woorden vandaag naar mijn verhaal? Welke betekenis moet je ze geven?

De Bijbel lezen en het Woord van God naleven is, net als de jonge Samuël, drie keer bewegen: in tijd, in ruimte en door gehoor te geven aan Gods oproep.

Ten eerste in de tijd: hadden woorden tweeduizend jaar geleden de betekenis die we er nu aan geven? Dan in de ruimte: zijn de woorden Bethel of Jeruzalem transponeerbaar naar de werkelijkheid, bijvoorbeeld Besançon of Issoudun? Het derde deel is dat van de roep van God. Neem het voorbeeld van het Laatste Avondmaal: in Polynesië is er weinig tarwe en weinig wijnstokken. Hoe dan het brood en de wijn van het Laatste Avondmaal delen zodat het zinvol is? Heeft Jezus ons gevraagd romanée conti of liever new beaujolais te drinken? Is het oneerlijk, zoals in sommige kerken gebruikelijk is, om druivensap te delen?

Hier is nog een voorbeeld, vrij klassiek, maar de moeite waard om te onthouden: als ik mijn Inuit-vriend het zevende vers van Psalm 51 voorlees: 'Was mij, en ik zal witter zijn dan sneeuw. De kans is groot dat hij me vraagt: "Over wat voor soort sneeuw gaat dit vers?" En als ik hetzelfde vers aan mijn andere Tsjadische vriend voorlees, zal hij me gewoon vragen: "Waar heb je het over?" »

De roeping van God in ons leven is niet gekoppeld aan een AOC, een territorium of een klimaat. Het is geen gewoonte of een culturele gewoonte. Het wordt niet beter verbouwd aan de oevers van de Doubs dan in Bora Bora. "Gods liefde en barmhartigheid zijn niet beperkt tot een paar glazen wijn", zegt dominee Tapati. Hij kent plaats noch tijd, hij kent ons niet, individueel, zoals Samuël, zonder Elia.

God, de schepping en de Polynesiërs spreekt ons hierover aan, over deze dunne lijn tussen de letterlijke toepassing van het Woord van Leven en politiek correcte aanpassing aan lokale gewoonten en tradities. Waar moet de cursor worden geplaatst in de relatie tot het land tussen redelijke ecologie en heidense toewijding? Wat te doen met de relatie met de voorouders? Moeten we de overledene met respect beschouwen, zoals we Abraham, Isaak en Jacob respecteren, of enig schepsel van God? Of moeten we, uit angst voor een ongezonde relatie met de doden, een annulatiecultuur onderschrijven die alle wortels zou afsnijden?

Zo gezegd, de inzet lijkt duidelijk. Op de Polynesische eilanden zijn ze dat niet. En nu ik erover nadenk, het is ongeveer hetzelfde over de hele wereld.

Ik was erg ontroerd door de eerste aflevering van het tweede seizoen van The Chosen. Het begint en sluit met dit prachtige vers uit het evangelie van Johannes: “In den beginne was het Woord en het Woord was bij God en het Woord was God. Het Woord is God. Het is geen woord, geen druivensoort of cultuur. Zij is degene die "is". Om in ons te leven, moet het worden geopenbaard.

God, de schepping en de Polynesiërs, een documentaire van Julie Clavier, geproduceerd door About productions en france.tv studio.

Om te zien of te recenseren God, schepping en de Polynesiërs, klikken hier, of volg Presence Protestante op Facebook.

Rendez-vous Zondag op Présence Protestante om 10 uur !

Christophe Zimmerlin, voor protestantse aanwezigheid