Correct, maar niet zomaar een oude manier

Marie-Thérèse Courtet is afgestudeerd in christelijke hulpverleningsrelaties en schreef "Het kind helpen met zijn behoeften door gebed" (Ed. CLC).

Een paar dingen om in gedachten te houden.

1. Corrigeren betekent niet liefde intrekken:

“Wij corrigeren de handeling en niet het kind. We ontnemen hem geen genegenheid', legt Marie-Thérèse Courtet uit. Na straf of pak slaag pleit ze ervoor genegenheid te tonen aan het kind en uit te leggen waarom de correctie gerechtvaardigd was.

Maar ze voegt eraan toe:

“Als je streng bent in je regels, als het kind weet wie het laatste woord heeft, zal correctie zeldzaam zijn. "

2. Heb je verleden geregeld:

Afhankelijk van het ontvangen onderwijs, kan een moeder of vader moeite hebben om hun kind te corrigeren. Ofwel omdat het voor hem rijmt op lijden (hij werd te hard gecorrigeerd), ofwel omdat hij toen hij klein was nooit werd gecorrigeerd. Aan jezelf werken is dan noodzakelijk voor de ouder.

3. Houd rekening met de leeftijd van het kind en de ernst van de daad:

Je wordt niet op dezelfde manier boos op een gemorst drankje of op een opzettelijk gebrek aan respect. Een hele kleine zal vooral de toon van de woorden begrijpen, bij een grotere is een discussie mogelijk.

4. Maak een verenigd front in het paar:

“Opvoeden is een heel programma dat energie kost en als koppel besproken moet worden. Als het kind een meningsverschil tussen zijn ouders realiseert, zal hij het spelen', waarschuwt Marie-Thérèse Courtet, die erop staat dat ouders elkaar moeten steunen.

"Het is verschrikkelijk voor een kind om het onderwerp te zijn van een ouderlijk geschil", voegt ze eraan toe.

5. Houd rekening met de persoonlijkheid van het kind:

Een kind dat bijzonder gevoelig is voor positieve woorden, zal erg worden getroffen door harde woorden. "Je moet geen woorden zeggen die de persoonlijkheid van het kind raken", benadrukt de specialist in het helpen van relaties. Maar de correctie moet leiden tot verlies voor het kind.

Marie-Thérèse Courtet vertelt over een persoonlijke herinnering:

“Mijn ouders straften me met een toetje en ik was blij. Het kon me niet schelen. Aan de andere kant zat het mijn broer veel meer dwars. "

6. Wees consequent:

“Een kind zal testen of we ons woord houden of niet. Als we dreigen, moeten we doen wat we zeggen. Anders gelooft het kind zijn ouders niet meer en veracht het hen', analyseert Marie-Thérèse Courtet. Ze herinnert zich een levensechte situatie: tijdens een kamp kreeg een zeventienjarige, die erg verontrustend was, drie waarschuwingen voordat ze werd weggestuurd.

Toen hij wegging, vertelde de jongen de directeur dat dit de eerste keer was dat iemand zijn woord aan hem had gehouden en hij was er dankbaar voor.

Sandrine Roulette

Vind meer artikelen op Spiritualiteit, het tijdschrift dat christelijke vrouwen uit de Franstalige wereld samenbrengt. 

Artikel oorspronkelijk gepubliceerd in oktober 2021