Testimonial: "Ziekte is geen straf!"

Karen heeft altijd geleefd op het ritme van haar verschillende pathologieën. Beproevingen die haar in staat stelden om geloof te vinden, en die ze vandaag gebruikt om te getuigen.

Karen werd geboren met een "ernstige misvorming in haar heupen". Niets is ooit gemakkelijk geweest voor deze 44-jarige vrouw die een deel van haar jeugd leefde, tussen de leeftijd van 11 en 18, "tussen ziekenhuizen en revalidatiecentra". 

Een moeilijke puberteit, waarin ze via een klasgenootje voor het eerst over God hoort.

"Ze kende mijn situatie, dus kwam ze naar me toe. Ze legde me uit dat ze christen was en dat ze voor me aan het bidden was met haar familie. Ik was nieuwsgierig en volgde haar naar de kerk."

Op 16-jarige leeftijd begon Karen aan een "lange en gecompliceerde" reis. Ondanks een groeiend geloof zal ze inderdaad na een paar jaar de kerk verlaten.

"Veel mensen spraken over mijn genezing, baden ervoor, kondigden wonderen aan die niet gebeurden. Uiteindelijk voelde ik me schuldig. Ik had het gevoel dat ik niet genoeg geloofde."

"Genezing is alleen van hem"

In 2005 vond Karen de weg terug naar de kerk, via haar behandelend arts. Tijdens een consult ontdekt de beoefenaar het geloof van de jonge vrouw. Vervolgens bracht hij haar in contact met haar evangelische vrienden.

"Ik die dacht dat ik naar huis ging met antidepressiva, ik kwam thuis met het adres van een kerk die mijn leven zal veranderen."

Al snel schreef ze zich in voor Parcours Alpha, een training om de basis van het christelijk geloof te leren.

"Ik ontdekte een nieuwe perceptie van Gods liefde. Ik begreep dat Jezus van me houdt zoals ik ben. En dat ziekte geen straf is. Bovenal begreep ik dat mijn genezing, of nee, alleen aan hem toebehoort. Het heeft me opgelucht."

Een kanker en een trouwe God

De rest van Karen's leven is echter geen lange kalme rivier en gezondheidsproblemen stapelen zich op. Naast haar handicap verklaart ze verschillende chronische en auto-immuunziekten, evenals een vorm van hemofilie. "Doktoren hallucineren. Ze noemen me de encyclopedie", glimlacht ze.

Sinds twee jaar vecht ze tegen een zeer agressieve vorm van kanker. En als ze toegeeft dat ze het "gewillig" zou doen zonder "al deze beproevingen", benadrukt deze moeder van vier kinderen liever de trouw van God.

"Ik heb het mijn hele leven meegemaakt. Toen ik niet meer kon werken en geen inkomen had. Toen ik ontmoedigd was... Hij liet me altijd zijn aanwezigheid voelen."

Vrede als getuigenis

Dus Karen beweert nu "in vrede" te zijn. Een gevoel dat gezien de omstandigheden vaak moeilijk te begrijpen is en dat de mensen om hem heen in twijfel trekt. "Of het nu gaat om het verplegend personeel, mijn vrienden, mijn familie... Ik krijg veel vragen over mijn geloof. Voor mijn bruiloft schreef mijn vader die niet in God gelooft me een brief waarin hij zei dat deze... had gespaard!" herinnert ze zich glimlachend met een glimlach dat sommige van haar familieleden zich zelfs "tot God wendden".

Ze gelooft dat God haar kan genezen, maar ze gelooft vooral dat Hij Soeverein is en bovenal dat Hij haar vergezelt. 

"Mijn gebed is dat ik altijd meer aandacht voor Hem zal hebben en dat ik een goede getuige kan zijn. Dat iedereen kan zien dat Gods liefde onvoorwaardelijk is. Dat het niet afhangt van wat we leven!"

Theo Lombardo