
Éric Denimal en zijn gasten laten ons op een ietwat… onverwachte manier kennismaken met bijbelverhalen. Vrienden, de missie en... uiteenvallen. Tussen Paul en Barnabas, en ook Silas, Marc en de anderen, is de sfeer meer kleine zakdoekjes dat Mijn beste maatjes.
Het moet gezegd worden dat Paulus, de apostel, degene die van zijn kameel viel op de weg naar Damascus, degene die zijn jas omdraaide om Gods roep te beantwoorden, degene die een beroep deed op Caesar en in Rome belandde, "De" Paul heeft dus karakter.
Een bewijs onder andere, in een paar woorden: Een paar dagen later zei Paulus tegen Barnabas:
(36) Laten we teruggaan om de broeders te bezoeken in alle steden waar we het woord van de Heer verkondigden, om te zien waar ze zijn.
(37) Barnabas wilde ook Johannes, bijgenaamd Markus, meenemen; 38 Maar Paulus overwoog dat hij hem niet mee zou nemen die zich van hen uit Pamfylië had afgewend en die hen niet bij hun werk had vergezeld.
(39) De onenigheid was zo bitter dat ze uiteindelijk uit elkaar gingen. Barnabas nam Mark mee en zeilde naar Cyprus. Handelingen Hoofdstuk 15 Paulus is het er niet mee eens, hij toont zijn gezag, maakt ruzie, wordt boos, zelfs als dat betekent dat hij uit elkaar gaat, uit elkaar gaat. En zelfs in andere omstandigheden zal hij bereid zijn zijn rechten te doen gelden, zelfs als dat betekent dat hij naar de gevangenis moet, in plaats van toe te geven.
Wat doen de reisgenoten ertoe, als de waarheid maar zegeviert... eh... Gedrapeerd in zijn goed gestreken Romeinse toga, zijn ogen gericht op zijn missie, zou Paul, alias Saul, vergeten dat de missie precies begint bijvoorbeeld met zijn metgezellen.
Degenen die zijn weg en zijn brood delen. Hij gaat achter wat hij denkt dat goed is, totdat het conflict ontploft.
Maar - omdat er altijd een "maar" is - ondanks het karakter van sommigen, ondanks de geschillen, ondanks de meningsverschillen, komt het kwaad als goed naar voren:
"De Heer voegde dagelijks degenen toe aan hun groep die hij tot redding bracht" (Handelingen 2.47:XNUMX).
Dus hoe zit het met deze despoot Paul: dominator? Misbruiker? Hij verplettert? Verzamelt hij zijn troepen als een tiran zijn legioenen? Hij drapeert zich in zijn toren om beter te kunnen zien dan de anderen?
Van Kaïn en Abel tot Jona en… God, in tegenstelling tot wat een hymne zegt, is de Bijbel geen pad van roze en bloemrijke wolken. Het zit vol botsingen. Maar deze botsing, die tussen Paulus, Barnabas en de anderen, is bijzonder leerzaam. Ten eerste omdat het op het niveau van gezinsmaaltijden of kerkenraad is, maar ook en vooral omdat het de kern is van de geboorte van de Kerk.
Paulus is de apostel "van de heidenen", van de niet-joden. Het doel: overal gemeenschappen van christenen creëren. Hij is degene die zich wil bekeren tot in Italië, dat op een steenworp afstand van de kust van Amalfi gaat landen om Europa te evangeliseren.
Paulus dus, deze Paulus, degene die zeker in zijn preken zal zeggen: "Heb elkaar lief", is een schurft die niet altijd aardig is.
Wees niet getekend door woorden. Hoe het individu en zijn doel met elkaar te verzoenen?
God kijkt verder dan ons. Ondenkbaar concept voor een zichzelf respecterende wiskundige: uit deling ontstaat vermenigvuldiging. Hoe ? Door welk wonder? Je komt erachter door te kijken naar alle goede herhalingen van My Bible, Paul and Barnabas, the clash.
En sorry dat ik iedereen moet teleurstellen die dacht dat ik een tutorial zou aanbieden "Hoe je weer vrienden kunt worden dankzij Max Pimperbrook's 7 liefdestalen".
De Bijbel is geen receptenboek. Ze is een pad. Fijne week en vergeet de neven en nichten niet te kussen. Ma Bible, Paul et Barnabas, le clash Een programma in samenwerking met de Alliance Biblique Française opgesteld door Éric Denimal en geproduceerd door Jean-Rodolphe Petit-Grimmer
Om Mijn Bijbel te zien of te herzien - Mijn Bijbel, Paulus en Barnabas, de botsing gedurende 30 dagen: https://www.france.tv/france-2/presence-protestante/ of volg Presence Protestante op Facebook @ https://www.facebook.com/presenceprotestantetv
Christopher Zimmerlin