Mijn geloof... Opoffering: een protestants presentieprogramma om te ontdekken op al je media
Wie heeft er ooit opzettelijk een dier gedood? "In brand gestoken lam", "ossen en vette dieren", in onze lezingen en onze symbolen is het offer zeer aanwezig. In ons leven veel minder.
"Breng het gemeste kalf en slacht het. Laten we eten en ons verheugen." Lukas 15:23
Veertig dagen na de bevalling gaan Jozef en Maria naar de tempel om Jezus daar aan te bieden. Ouders brengen mee "om twee duiven of twee jonge duiven te offeren, zoals voorgeschreven in de wet van de Heer" (Lucas 2.24:XNUMX).
Deze tijd van de presentatie van Jezus in de tempel, minder bekend dan Kerstmis (de geboorte) of Pasen (de dood en opstanding van Christus), is een grondlegger van het christendom. Een symbolische overgang van het Nieuwe naar het Oude Testament. De oude Simeon, die ter plaatse aanwezig is, kondigt de kruisiging al aan Maria aan:
"een zwaard zal je hart doorboren"
Mary moet zich voorbereiden op een offer van een heel andere dimensie. In onze westerse landen wordt op veel boerderijen nog steeds meerdere malen per jaar het varken geslacht. Op zaterdag kijken de nieuwsgierige kinderen soms naar hun vader die de konijnen slacht, en precies met Pasen zou niemand op het idee komen om een stuk van de lamsbout te weigeren die we een paar dagen eerder zagen stoeien. paar halfdroge mogettes, een beetje rozemarijn en laurier.
Ik moet echter toegeven dat toen Damien Boyer me voorstelde: "Voor de natuurreeks gaan we een slager ontmoeten en we gaan praten over opoffering", mijn vingers even stokten boven mijn toetsenbord : "Ja... dus... Bedoel je dat we een slager de keel van een koe gaan zien doorsnijden, Franju-stijl in "The Blood of Beasts"?
En precies op dat moment, precies op het moment dat die woorden in me opkwamen, gaf ik mezelf meteen de schuld. Mijn eigen aarzeling bracht me in verlegenheid, bracht me in verlegenheid. Is het dan het einde van mij? Ik dacht. Was het mogelijk dat ik vegetariër was geworden zonder het te beseffen?
Voor ons, stedelingen, de dieren die worden gedood, de dieren die de keel doorsnijden, de bloedgeulen, dat zijn de beelden van L214 op BFM, of in het gunstigste geval het gevilde rundvlees van Rembrandt, Bacon of Soutine dat in het museum hangt D 'of zeg.
En in mijn echte leven dartelt echt rundvlees niet. Hij ligt in een dienblad in de supermarkt, geserveerd in smetteloze kleren en een charlotte op zijn hoofd. En misschien vind je er nog wat sporen van in het Italiaanse restaurant, in de Bolognese lasagne (wanneer het niet – oh jammer – het paard is).
Ik moet zeggen dat ik verzachtende omstandigheden heb. Het lid voor mijn rijden heet Aymeric Caron. Hij schreef een boek met de titel die er geen twijfel over laat bestaan: Antispecist (Don Quichot, 2016) ; en in mijn buurt zijn er meer Montessori-getrainde honden dan koeien in de wei. Aan de kant van de slager wordt, afgezien van de hallals op de boulevard – dank u wel – er alles aan gedaan om mij bij het minste mentale beeld van bloedend vlees schuldig te voelen.
Maar ik verzet me en ik trakteer mezelf (in elke betekenis van het woord). Hoewel ik noch anti-venkel ben, noch annuleer-de-linzen, word ik altijd blij van een goede runderrib. En ik kan je nu vertellen: ik heb al een schaap gedood. Ik kreeg er geen schuldgevoel van en at er zelfs een stukje van op. Er wordt gezegd: liefde is koe. Hij is een carnivoor. Als deze liefde misgaat, is het Trouble Every Day van Claire Denis, La Grande Bouffe van Marco Ferreri of Grave van Julia Ducournau.
Maar persoonlijk zou ik eerder The Survivors van Frank Marshall (1993) aanraden, een aangrijpende film waarin we dode lichamen ernstig delen. In de soundtrack zingt Aaron Neville daar een van Schuberts mooiste Ave Maria.
Voor Pasen, in afwachting van de grootste offers, vieren we de vastentijd. Deze herinnering is goed. Maar laten we niet vergeten dat Jezus voor en na het kruis een maaltijd deelt. Teruggekeerd uit de dood, zoals de verloren zoon terugkeerde van vleselijke genoegens en het huis van de vader vond, nodigt Hij ons in zijn gelijkenis uit om het gemeste kalf te slachten en ons te verheugen.
Een programma geproduceerd door Damien Boyer
Christopher Zimmerlin voor protestantse aanwezigheid
Om mijn geloof te herzien... Frankrijk.tv
Of volg ons op Facebook
