Tribune: Artsakh, een duizend jaar oud Armeens-christelijk land, is zojuist gestolen door de dictatuur van Azerbeidzjan
Pascal Portoukalian is een Franse christen van Armeense afkomst, die een jaar in Yerevan (Armenië) woont.
Het is klaar. Na negen maanden van onmenselijke blokkade is het criminele Azerbeidzjan van dictator Ilham Aliyev de laatste fase ingegaan van de etnische zuivering van Artsakh (Nagorno-Karabach).
Nadat het zijn 120.000 inwoners van voedsel, energie en medische middelen had beroofd, bombardeerde het Azerbeidzjaanse leger, gesteund door Turkije en bewapend door Israël, op 19 september een bevolking die uitgeput was van kracht en voedsel.
Binnen 48 uur waren bijna alle Armeense militaire posities ingenomen, en de handtekening van de overgave werd afgenomen van deze mensen die sinds de oudheid op deze gronden hebben gewoond.
De dictatuur van Alijev schuwt geen enkel taalelement dat zijn troepen en bevolking zou kunnen mobiliseren. De blokkade die in december 2022 begon, werd geïnitieerd onder de vlag van de strijd tegen de ecologische schade veroorzaakt door de Armeniërs. Het disproportionele offensief van 19 september 2023 wordt gepresenteerd als een antiterroristische strijd. De aanvallen en misbruiken die de afgelopen jaren de levens van de burger- en militaire bevolking hebben ontsierd, worden aangekondigd als reactie op Armeense provocaties.
En op de achtergrond een verzonnen nationale roman volgens welke de Armeniërs dit land van Azerbeidzjan hebben gestolen.
Azerbeidzjan, gesticht in 1918, tegenover een 3.000 jaar oud Armenië.
Op dit moment worden vrouwen en meisjes verkracht, worden ouderen aangevallen en worden mannen vermoord, omdat zij de pech hebben op het land van hun voorouders te leven. Voor hoeveel dagen, hoeveel uur nog...
Armenië zal een groot deel van deze vluchtelingen opvangen. Maar het zal niet gezien worden. Er zal geen vluchtelingenkamp zijn, geen daklozen die op straat om brood bedelen, omdat ze bijna allemaal zullen worden ondergebracht bij hun families, bij hun vrienden, die een plek voor hen zullen maken. De reguliere media zullen weinig beeldmateriaal hebben om hun tanden in te zetten en zullen niet méér verslag doen van de ramp dan ze al die maanden en jaren hebben gedaan.
Azerbeidzjan zal geen tijd verspillen. Zoals het al heeft gedaan met de landen van Arstakh die het in 2020 heeft veroverd, en zoals het eerder heeft gedaan met de landen van Nachitsjevan die Stalin het honderd jaar eerder heeft gegeven, zal het dezelfde modus operandi gebruiken: elk spoor van een Armeense aanwezigheid op het terrein. Laat kapellen, begraafplaatsen en monumenten verdwijnen. En in het beste geval transformeer je imposantere of meer emblematische gebouwen en herschrijf je de geschiedenis ervan.
Vaarwel aan jou, al deze constructies die hebben getuigd van het geloof en de aanwezigheid van de eerste christelijke natie ter wereld in deze gezegende landen. Sorry dat ik je niet meer kan beschermen. De wereld had zijn ogen te druk met andere zaken. Hij moest zichzelf voor de winter verwarmen met Azerbeidzjaans gas. Je bent altijd op de verkeerde plaats, op het verkeerde moment. Jammer voor je.
Vandaag val je in beruchte handen die je zullen vervuilen totdat je verdwijnt.
Maar net zoals de Armeense identiteit en het geloof de Perzische, Russische, Arabische, Mongoolse, Turkse en Ottomaanse overheersing konden overleven; net zoals het Armeense volk zich kon herstellen van de genocide van 1915, herinnert en herhaalt de Armeense bevolking van Artsakh deze woorden van de dichter Hovhannes Shiraz (1914-1984):
"We waren in vrede zoals onze bergen,
Je kwam als wilde winden.
We stonden samen als onze bergen,
Je huilde als de wilde wind.
Eeuwig zijn wij als onze bergen,
En jullie zullen voorbijgaan als wilde winden."
Pascal Portoukalian
